Wat zijn we ver weg! We zitten in Aqaba!!!
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
02 Oktober 2009 | Jordanië, Akaba
Ik doe mijn ogen maar even dicht. Het zweet gutst van mijn lijf ( gisteren avond 32 gr. en vannacht 28 gr.) en vijftig meter van mij af wachten het zwembad en de Rode Zee.
Ik sluit toch maar aan bij ons verblijf in Petra. Wat een wereld!!! Wat moet zich daar allemaal hebben afgespeeld!!! We gaan de tweede dag met een halve groep op pad, want je moet nu wel conditie hebben. We lopen door een kloof, waarin nogal wat geklommen en "buik geschoven" moet worden.We komen door een omgeving van zulk een mooi gekleurd, afwisselend en kunstig uitgesleten gesteente,dat elke beschrijving tekort schiet. Zo komen we na anderhalf uur lopen weer bij de graven, de facades en de horden toeristen. We gaan daarna met zijn vieren naar de hoge offerplaats en ik moet steilere trappen klimmen, dan mijn ezel gisteren. Het voelt echter wel veel veiliger. Joke heeft het boek gekocht;"Ik woonde in een grot".De nederlandse schrijfster is met een bedoeien getrouwd. Het boek speelt zich af in Petra en zal voor ons veelzeggend zijn. Het boek is gesigneerd en we hebben het gekocht van de zoon van de schrijfster.
De volgende dag rijden we via "The Kings Highway" naar Wadi-Rum. Dit gaat echter niet zomaar! Ik wil eens een keer rustig de parkeerplaats afrijden, namelijk in zijn een met de lage gearing. Ik wil de trekkracht benutten, maar dat gaat goed tot drie meter onder de top. De snelheid is eruit, ik kan niets meer doen en de motor slaat af! We hebben meteen hulptroepen ingeschakeld om te duwen en zo is het leed snel geleden. We rijden eerst in colonne naar Klein Petra. Ook hier zijn mooie facades en het is minder toeristisch. Alles in Petra is in handen van de bedoeinen.
Dit betreft de souvenier verkoop, de ezels, de paarden en de kamelen.
We rijden daarna op eigen gelegenheid naar Wadi-Rum.
Helaas ga ik weer in herhaling vervallen, want deze weg is weer van een wonderbaarlijke schoonheid. Eerst rijden we hoog in de bergen en kijken neer op Petra, de omliggende dorpen en de kleurschakeringen van de bergketens.
Daarna rijden we hoog in de bergen door een desolate rotswoestijn. Alleen de bedoeinen weten zich daar te redden. Joke en ik zeggen veel tegen elkaar, maar zonder wooorden.
We dalen daarna af naar een onmetelijke zandvlakte, waar slechts hier en daar wat groeit. Je wil wel elke kilometer stoppen, om een foto te nemen, maar dat schiet niet op.
We gaan tenslotte de weg af naar "The Desert Highway". We komen weer in ander terrein. Het zijn grillige rotsformaties afgewisseld met geel, of rood zand.
We komen via een kamelen race ban terecht bij de woestijn camping "Desert Palm Camp".
Om vijf uur in de namiddag klauter ik samen met de anderen op een kameel voor een tocht van een uur. Een uur is mooi geoeg, want mijn onderstel staat op scheuren, of op barsten. We hebben 's avonds diner bij het kampvuur, want het licht is uitgevallen. De maaltijd is voortreffelijk en de ambiance is sfeervol.
De volgende ochtend gaan we vier uur lang met jeeps de woestijn in. Daarna een lekkere lunch op de camping en 's avonds weer een bijzonder diner. Er wordt onderin een rond vrij diep gat een vuur gestookt, daar worden schalen met lamsvlees opgelegd en alles wordt afgedekt mte jute en zand. Zo hebben we onze maaltijd zien opgraven, die voortreffelijk smaakt.
Gisteren zijn we naar Aqaba aan de Rode Zee gereden. Weer een rit door schitterende hoge zandbergketens.
We staan op en parkeerplaats bij een hotel, resort. Het is hier best luxe. Gisterenmiddag heb ik een poging gedaan tot snorkelen. Ik heb wel mooie koralen gezien, maar de prijs is best hoog. Ik kreeg het gevoel te stikken en flinke slokken zeewater als toetje. Het doet mij beseffen, dat ik andere hobby's heb.
We zijn vanmorgen met een glasbodemboot het rif op geweest. Het waait nogal en bij het instappen,ben ik bang, om als drenkeling terug te keren. Op zee valt het mee en we hebben mooi koraal en mooie vissen gezien.
Jo is nu alvast naar het strand en ik volg straks. We gaan lekker tussen de zwartrokken zwemmen. We gaan in de vooravond met een stel naar Aqaba. We gaan de stad bekijken en uit eten. Morgen ochtend kraait onze haan om zes uur. Er staat dan een rit van ruim 400 km op het programma. We keren dan terug naar Jerash, waar we eerder hebben gestaan. We gaan overmorgen naar Damascus in Syrie. Deze stad gaan we twee dagen lang bezoeken.
Voorlopig zitten we nog op 5 km van Saoedi Arabie. We zitten ook vlak bij Israel en bij Egypte. Daarom staat het leger wellicht met mitrailleur in de aanslag langs de weg en willen ze op de checkpiont weten wie we zijn en waar we naar toe gaan. Jullie weten het inmiddels wel, we komen langzaam naar huis toe!
Hartelijke groeten, Joke en John.
Ik sluit toch maar aan bij ons verblijf in Petra. Wat een wereld!!! Wat moet zich daar allemaal hebben afgespeeld!!! We gaan de tweede dag met een halve groep op pad, want je moet nu wel conditie hebben. We lopen door een kloof, waarin nogal wat geklommen en "buik geschoven" moet worden.We komen door een omgeving van zulk een mooi gekleurd, afwisselend en kunstig uitgesleten gesteente,dat elke beschrijving tekort schiet. Zo komen we na anderhalf uur lopen weer bij de graven, de facades en de horden toeristen. We gaan daarna met zijn vieren naar de hoge offerplaats en ik moet steilere trappen klimmen, dan mijn ezel gisteren. Het voelt echter wel veel veiliger. Joke heeft het boek gekocht;"Ik woonde in een grot".De nederlandse schrijfster is met een bedoeien getrouwd. Het boek speelt zich af in Petra en zal voor ons veelzeggend zijn. Het boek is gesigneerd en we hebben het gekocht van de zoon van de schrijfster.
De volgende dag rijden we via "The Kings Highway" naar Wadi-Rum. Dit gaat echter niet zomaar! Ik wil eens een keer rustig de parkeerplaats afrijden, namelijk in zijn een met de lage gearing. Ik wil de trekkracht benutten, maar dat gaat goed tot drie meter onder de top. De snelheid is eruit, ik kan niets meer doen en de motor slaat af! We hebben meteen hulptroepen ingeschakeld om te duwen en zo is het leed snel geleden. We rijden eerst in colonne naar Klein Petra. Ook hier zijn mooie facades en het is minder toeristisch. Alles in Petra is in handen van de bedoeinen.
Dit betreft de souvenier verkoop, de ezels, de paarden en de kamelen.
We rijden daarna op eigen gelegenheid naar Wadi-Rum.
Helaas ga ik weer in herhaling vervallen, want deze weg is weer van een wonderbaarlijke schoonheid. Eerst rijden we hoog in de bergen en kijken neer op Petra, de omliggende dorpen en de kleurschakeringen van de bergketens.
Daarna rijden we hoog in de bergen door een desolate rotswoestijn. Alleen de bedoeinen weten zich daar te redden. Joke en ik zeggen veel tegen elkaar, maar zonder wooorden.
We dalen daarna af naar een onmetelijke zandvlakte, waar slechts hier en daar wat groeit. Je wil wel elke kilometer stoppen, om een foto te nemen, maar dat schiet niet op.
We gaan tenslotte de weg af naar "The Desert Highway". We komen weer in ander terrein. Het zijn grillige rotsformaties afgewisseld met geel, of rood zand.
We komen via een kamelen race ban terecht bij de woestijn camping "Desert Palm Camp".
Om vijf uur in de namiddag klauter ik samen met de anderen op een kameel voor een tocht van een uur. Een uur is mooi geoeg, want mijn onderstel staat op scheuren, of op barsten. We hebben 's avonds diner bij het kampvuur, want het licht is uitgevallen. De maaltijd is voortreffelijk en de ambiance is sfeervol.
De volgende ochtend gaan we vier uur lang met jeeps de woestijn in. Daarna een lekkere lunch op de camping en 's avonds weer een bijzonder diner. Er wordt onderin een rond vrij diep gat een vuur gestookt, daar worden schalen met lamsvlees opgelegd en alles wordt afgedekt mte jute en zand. Zo hebben we onze maaltijd zien opgraven, die voortreffelijk smaakt.
Gisteren zijn we naar Aqaba aan de Rode Zee gereden. Weer een rit door schitterende hoge zandbergketens.
We staan op en parkeerplaats bij een hotel, resort. Het is hier best luxe. Gisterenmiddag heb ik een poging gedaan tot snorkelen. Ik heb wel mooie koralen gezien, maar de prijs is best hoog. Ik kreeg het gevoel te stikken en flinke slokken zeewater als toetje. Het doet mij beseffen, dat ik andere hobby's heb.
We zijn vanmorgen met een glasbodemboot het rif op geweest. Het waait nogal en bij het instappen,ben ik bang, om als drenkeling terug te keren. Op zee valt het mee en we hebben mooi koraal en mooie vissen gezien.
Jo is nu alvast naar het strand en ik volg straks. We gaan lekker tussen de zwartrokken zwemmen. We gaan in de vooravond met een stel naar Aqaba. We gaan de stad bekijken en uit eten. Morgen ochtend kraait onze haan om zes uur. Er staat dan een rit van ruim 400 km op het programma. We keren dan terug naar Jerash, waar we eerder hebben gestaan. We gaan overmorgen naar Damascus in Syrie. Deze stad gaan we twee dagen lang bezoeken.
Voorlopig zitten we nog op 5 km van Saoedi Arabie. We zitten ook vlak bij Israel en bij Egypte. Daarom staat het leger wellicht met mitrailleur in de aanslag langs de weg en willen ze op de checkpiont weten wie we zijn en waar we naar toe gaan. Jullie weten het inmiddels wel, we komen langzaam naar huis toe!
Hartelijke groeten, Joke en John.
-
02 Oktober 2009 - 12:58
Bing:
Hoi Joke en John.
Neem eerst een "borrel": weer een jaartje ouder !
Wat een leuke (vooral Joke solo als zwarte piet) en mooie foto's.
Wat een grote spleet en fraaie kloof.
Doe Kleine en Grote Petra ook de hartelijke groeten.
Alle Kappies wensen jullie tenslotte ook veel genot en plezier op jullie nog lange thuisreis !
-
02 Oktober 2009 - 18:39
Heidi V.d.Veer:
Hallo Joke en John,
Het is wel reis zeg,ik lees het met veel plezier. Groeten Gerrit en Heidi -
02 Oktober 2009 - 19:48
Mary:
Wat een reis en wat een indrukken. Mooi maar wel vreemd.Militairen en
bewaking. Niets voor mij. Ik blijf jullie volgen en de mooie foto's bekijken. Geniet ervan. groetjes. -
03 Oktober 2009 - 09:31
Jane Hamstra:
Wat een cadeautje toch weer dit verslag!Vind het wel wat onwerkelijk worden wat jullie allemaal beleven! Leuk zeg dat boek!Had dezelfde ervaring als jij John eens op een ezeltje omhoog/laag in Indonesië.Doodeng!Tja....wij zij meer van het( hard)lopen!Verder voorzichtig aan en lieve groet van Ronald en Jane -
04 Oktober 2009 - 12:32
Marcel En Hellen:
Wat een geweldige verhalen en een fantastische ervaring. Geniet er nog maar lekker van.
gr
Marcel en Hellen -
05 Oktober 2009 - 17:59
De Vilaintjes:
Wauw wat een bijzondere verhalen zeg! En wat een schitterende foto's. Geniet nog maar goed van jullie reis, want de tijd vliegt. Hier heb je een regenpak nodig en een dikke trui. -
06 Oktober 2009 - 15:29
Elly :
Net alle verslagen gelezen. We lagen er een paar achter. Maar wat een belevenissen. Wat hebben jullie al veel meegemaakt. Is er nog tijd om te slapen? Hoe krijgen jullie al het zand uit je rails. We blijven jullie volgen. Nog veel plezier en de groetjes uit Zoetermeer. -
09 Oktober 2009 - 14:29
Cor En Anja:
Wat een ontzettend interessante reis maken jullie. En wat zal het tegenvallen als jullie straks weer thuis zijn en er moet weer hardgelopen worden ha ha.
Cor is in optimale vorm op dit moment dus hij helpt je dan wel...
Groetjes uit Nederland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
