Zandstorm en kamelen
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
11 Mei 2010 | Marokko, Zagora
Joke zit vandaag met haar been omhoog en ik ga naar een supermarkt. Ik heb een plattegrond van de plaats bij me, dus het moet lukken!
Ik zoek een supermarkt, zoals bij ons met wellicht nog een parkeerterrein erbij. Ik rijd richting aangewezen plek, maar ik zie niets. Ik vraag het de één, ik rijd straat in en uit, ik vraag het de ander en ik maar rijden, keren, kijken en niets zien. Zo vraag ik het diverse malen, maar ik vind niets. Dan word ik uiteindelijk naar een piepklein winkeltje verwezen tussen de andere winkels en dat blijkt de supermarkt. Van buiten onooglijk, maar van binnen blijkt het toch een zaak, waar ik alles kan kopen, wat ik nodig heb.
Aan het einde van de middag gaan we borrelen, voorafgaand aan een pannenkoek wedstrijd.
Niet iedereen ziet het zitten, maar het wordt een groot succes. Er zijn prijzen voor de mannen, die het hoogste gooien, voor de origineelste en voor de lekkerste. De oudste groepsgenoot is de jury.
De mannen moeten bakken. Ik begin op een oude koekenpan van Joke. Mijn eerste pannenkoek bakt vreselijk aan en na het loskrabben lijkt mijn pannenkoek getroffen door een bermbom. De tweede is verbrand en nog niet gaar. Ik ben daarna de tefal plaat van mijn gaasbarbecue gaan gebruiken en het gaat zo goed, dat ik zelfs een prijs win.
Ik laat de jury mijn mannelijke pannenkoek zien! Hij is “mannelijk door de olijf, die In het midden statig omhoog priemt. Ik transformeer daarna mijn pannenkoek tot een vrouwelijke. Ik haal de olijf eruit en ziedaar het vrouwelijk “gat”.
Ik heb ook “hoog” gegooid, maar mijn pannenkoek maakte een perfecte landing op de grond. Zo eten we lekker, drinken we lekker n hebben we gezamenlijk ook veel plezier.
Op zondag 9 mei hebben we niet zo’n erg lange rit naar Zagora aan de poort van de woestijn. Het eerste deel rijden we door het vertrouwde, grootse maar verlaten landschap door grote dalen met bergen rondom.
Halverwege komen we in het dal van de “Draa”.
We rijden langs uitgestrekte gaarden met olijfpalmen. We rijden langs dorpen, die ommuurd zijn en waarvan de huizen allemaal uit leem zijn opgetrokken. We rijden langs vrouwen met kleurrijke gewaden, die absoluut niet gefotografeerd willen, of mogen worden.
We rijden langs talloze ezeltjes, die hoog beladen met korenschoven naar de dorpen worden gebracht, waar het graan verzameld wordt.
We rijden ook langs de mannen, die met dozen dadels langs de weg staan en i je auto willen kruipen, om een doos aan je te verkopen.
Joke is gelukkig moe en ze gaat vroeg naar bed. Dit geeft mij de gelegenheid, om de caravan te versieren ter gelegenheid van haar vijfenzestigste verjaardag.
De volgende ochtend staat er bij het opstaan al een vaasje met rozen op tafel. Anja, een groepsgenoot, is om zes uur opgestaan, om rozen te plukken. Joke wordt om half negen door de hele groep toegezongen en ze krijgt een cd, als geschenk.
Aan het einde van de ochtend gaat het waaien. Het zand stuift hoog op en waaiert alle kanten uit. De caravan moet met een temperatuur van boven de dertig graden toch wat open blijven, hetgeen een puinhoop teweeg brengt.
Je gaat lunchten, je maakt je tafel schoon en je tafel zit vol zand. Je drinkt wat maar de rand van je kopje zit vol zand. Je eet brood met zand en je waait zelf vol zand. Je veegt de vloer in de caravan, maar het zand is vlugger dan je bezem. De kussens en het sprei hebben een bruin- rode kleur.
De ramen van auto en caravan, alle naden en kieren zitten vol zand. Het is werkelijk vreselijk.
Ik heb inmiddels een sjaal gekocht, om me evenals de bevolking te wapenen tegen het zand.
Om zes uur in de avond staan de kamelen klaar. We gaan met 22 man twee uur rijden op de kameel naar de woestijn. We gaan daar de avond, de nachten de vroege ochtend ervaren, hoe de berbers leven.
We hebben wind mee op de kamelen. De omgeving is mistig van de zandstorm, maar dichtbij zien we de kleine akkers, die met gemaaid graan staan, of met ander groen spul.
We komen na twee uur in de open woestijn met gierende zandstorm bij een aantal tenten.
Enkelen aan eerst de schade opnemen van verrekte liezen, tot open wonden en blaren op de billen. Er is van buiten eten geen sprake. Er is van rood bakken in het zand gen sprake. Er is va een zichtbare zonsondergang geen sprake en er is ook van kampvuur geen sprake.
We krijgen thee en tajine aan knieltafels in één tent. Na het eten is het al tien uur en kunnen we buiten nog wel van de sterrenhemel genieten.
De meeste willen daarna naar bed en een enkeling gaat buiten nog luisteren naar het trommelen van de jongens.
We liggen op matjes in twee warme tenten. Het is een sfeer als in een jeugdherberg. We liggen als puzzelstukjes aan elkaar. Er is bijna geen licht, iedereen zoekt zijn plekje en probeert zo goed mogelijk zijn spullen ergens te laten.
Het is vrij snel donker en stil in de tent Het enige geluid is het gezang en geroffel van de trommelaars. Midden in de nacht worden we opgeschrikt door het furieuze geblaf van vechtende straathonden vlakbij de tenten. Et is angstig, maar buiten slapende begeleiders gooien met stenen, om ze te verdrijven.
De meesten slapen weinig, maar dit hoort erbij.
Om half zeven is iedereen op, om naar de zonsopgang te kijken. Dit lukt goed, want de storm is gaan liggen.
We ontbijten op een zandheuvel brood van gisteren, van eergisteren, of van de vorige week. Jam en een grote slok koffie vergoeden veel.
We zitten voor acht uur op de kamelen en we zijn om tien uur vuil en slaperig terug op de camping.
Ik ben eerst caravan en auto gaan “ontzanden” en ik heb daarna een koude ( het warme water is op) douche genomen.
Iedereen luiert en rommelt wat. Straks vieren we om half vijf Joke haar verjaardag met een drankje en een hapje. Daarna hebben e een gezamenlijke BBQ en morgenochtend ga ik vroeg op stap, want we hebben een rit van 315 km voor de boeg.
Sorry!
Ik heb even geen tijd, om de foto’s te verversen.
Lieve groet, Joke en John.
Ik zoek een supermarkt, zoals bij ons met wellicht nog een parkeerterrein erbij. Ik rijd richting aangewezen plek, maar ik zie niets. Ik vraag het de één, ik rijd straat in en uit, ik vraag het de ander en ik maar rijden, keren, kijken en niets zien. Zo vraag ik het diverse malen, maar ik vind niets. Dan word ik uiteindelijk naar een piepklein winkeltje verwezen tussen de andere winkels en dat blijkt de supermarkt. Van buiten onooglijk, maar van binnen blijkt het toch een zaak, waar ik alles kan kopen, wat ik nodig heb.
Aan het einde van de middag gaan we borrelen, voorafgaand aan een pannenkoek wedstrijd.
Niet iedereen ziet het zitten, maar het wordt een groot succes. Er zijn prijzen voor de mannen, die het hoogste gooien, voor de origineelste en voor de lekkerste. De oudste groepsgenoot is de jury.
De mannen moeten bakken. Ik begin op een oude koekenpan van Joke. Mijn eerste pannenkoek bakt vreselijk aan en na het loskrabben lijkt mijn pannenkoek getroffen door een bermbom. De tweede is verbrand en nog niet gaar. Ik ben daarna de tefal plaat van mijn gaasbarbecue gaan gebruiken en het gaat zo goed, dat ik zelfs een prijs win.
Ik laat de jury mijn mannelijke pannenkoek zien! Hij is “mannelijk door de olijf, die In het midden statig omhoog priemt. Ik transformeer daarna mijn pannenkoek tot een vrouwelijke. Ik haal de olijf eruit en ziedaar het vrouwelijk “gat”.
Ik heb ook “hoog” gegooid, maar mijn pannenkoek maakte een perfecte landing op de grond. Zo eten we lekker, drinken we lekker n hebben we gezamenlijk ook veel plezier.
Op zondag 9 mei hebben we niet zo’n erg lange rit naar Zagora aan de poort van de woestijn. Het eerste deel rijden we door het vertrouwde, grootse maar verlaten landschap door grote dalen met bergen rondom.
Halverwege komen we in het dal van de “Draa”.
We rijden langs uitgestrekte gaarden met olijfpalmen. We rijden langs dorpen, die ommuurd zijn en waarvan de huizen allemaal uit leem zijn opgetrokken. We rijden langs vrouwen met kleurrijke gewaden, die absoluut niet gefotografeerd willen, of mogen worden.
We rijden langs talloze ezeltjes, die hoog beladen met korenschoven naar de dorpen worden gebracht, waar het graan verzameld wordt.
We rijden ook langs de mannen, die met dozen dadels langs de weg staan en i je auto willen kruipen, om een doos aan je te verkopen.
Joke is gelukkig moe en ze gaat vroeg naar bed. Dit geeft mij de gelegenheid, om de caravan te versieren ter gelegenheid van haar vijfenzestigste verjaardag.
De volgende ochtend staat er bij het opstaan al een vaasje met rozen op tafel. Anja, een groepsgenoot, is om zes uur opgestaan, om rozen te plukken. Joke wordt om half negen door de hele groep toegezongen en ze krijgt een cd, als geschenk.
Aan het einde van de ochtend gaat het waaien. Het zand stuift hoog op en waaiert alle kanten uit. De caravan moet met een temperatuur van boven de dertig graden toch wat open blijven, hetgeen een puinhoop teweeg brengt.
Je gaat lunchten, je maakt je tafel schoon en je tafel zit vol zand. Je drinkt wat maar de rand van je kopje zit vol zand. Je eet brood met zand en je waait zelf vol zand. Je veegt de vloer in de caravan, maar het zand is vlugger dan je bezem. De kussens en het sprei hebben een bruin- rode kleur.
De ramen van auto en caravan, alle naden en kieren zitten vol zand. Het is werkelijk vreselijk.
Ik heb inmiddels een sjaal gekocht, om me evenals de bevolking te wapenen tegen het zand.
Om zes uur in de avond staan de kamelen klaar. We gaan met 22 man twee uur rijden op de kameel naar de woestijn. We gaan daar de avond, de nachten de vroege ochtend ervaren, hoe de berbers leven.
We hebben wind mee op de kamelen. De omgeving is mistig van de zandstorm, maar dichtbij zien we de kleine akkers, die met gemaaid graan staan, of met ander groen spul.
We komen na twee uur in de open woestijn met gierende zandstorm bij een aantal tenten.
Enkelen aan eerst de schade opnemen van verrekte liezen, tot open wonden en blaren op de billen. Er is van buiten eten geen sprake. Er is van rood bakken in het zand gen sprake. Er is va een zichtbare zonsondergang geen sprake en er is ook van kampvuur geen sprake.
We krijgen thee en tajine aan knieltafels in één tent. Na het eten is het al tien uur en kunnen we buiten nog wel van de sterrenhemel genieten.
De meeste willen daarna naar bed en een enkeling gaat buiten nog luisteren naar het trommelen van de jongens.
We liggen op matjes in twee warme tenten. Het is een sfeer als in een jeugdherberg. We liggen als puzzelstukjes aan elkaar. Er is bijna geen licht, iedereen zoekt zijn plekje en probeert zo goed mogelijk zijn spullen ergens te laten.
Het is vrij snel donker en stil in de tent Het enige geluid is het gezang en geroffel van de trommelaars. Midden in de nacht worden we opgeschrikt door het furieuze geblaf van vechtende straathonden vlakbij de tenten. Et is angstig, maar buiten slapende begeleiders gooien met stenen, om ze te verdrijven.
De meesten slapen weinig, maar dit hoort erbij.
Om half zeven is iedereen op, om naar de zonsopgang te kijken. Dit lukt goed, want de storm is gaan liggen.
We ontbijten op een zandheuvel brood van gisteren, van eergisteren, of van de vorige week. Jam en een grote slok koffie vergoeden veel.
We zitten voor acht uur op de kamelen en we zijn om tien uur vuil en slaperig terug op de camping.
Ik ben eerst caravan en auto gaan “ontzanden” en ik heb daarna een koude ( het warme water is op) douche genomen.
Iedereen luiert en rommelt wat. Straks vieren we om half vijf Joke haar verjaardag met een drankje en een hapje. Daarna hebben e een gezamenlijke BBQ en morgenochtend ga ik vroeg op stap, want we hebben een rit van 315 km voor de boeg.
Sorry!
Ik heb even geen tijd, om de foto’s te verversen.
Lieve groet, Joke en John.
-
11 Mei 2010 - 16:33
Frans En Gerard:
Joke,
Alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. We hebben aan je gedacht! Nog vele en gezonde jaren! Hoe is het nu met je enkel! De rillingen liepen over mijn rug toen ik het las.
Het reisverslag lezende en na de foto's bekeken te hebben lijkt het er op dat je weer aardig mee kunt!!
groetjes,
Frans en Gerard
-
11 Mei 2010 - 16:41
Jannie En Arie :
Joke gefeliciteerd met je verjaardag. Je zult wel genoten hebben, koffie, witte wijn en zandgebak -
11 Mei 2010 - 16:43
Leni Knoester.:
Hoi Joke van harte nog met je verjaardag. Wel lekker dat je AOW gewoon gestort word ;-) HAhaah. Lieve groet van hier....... -
11 Mei 2010 - 18:47
Heidi:
VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE 65 JAAR JOKE,en dat je nog veel mooie reizen mag maken met John.Die kleur staat je goed John moet je vaker dragen.Het verhaal was weer leuk
Gr.Gerrit en Heidi -
12 Mei 2010 - 17:57
Bets:
Hallo Joke en John,
Iets te laat,maar alsnog van harte gefeliciteerd met je 65ste verjaardag.
We wensen je nog veel gelukkige en gezonde jaren toe.Hopelijk gaat het weer beter met je enkel en krijg niet de hik van de medicijnen.
John kan het leuk brengen.Jullie beleven heel wat en je hebt nog wat te gaan.Harrie en ik wensen jullie nog veel reisplezier.
Liefs en groetjes van ons -
17 Mei 2010 - 10:28
Elly Ztm:
Hallo John en Joke.
Op de eerste plaats Joke nog van harte gefeliciteerd met je 65ste verjaardag. Ik vind de verslagen een genot om te lezen.Jullie maken weer heel wat leuke dingen mee. Nog heel veel plezier en de groetjes uit Zoetermeer. -
17 Mei 2010 - 13:52
Izaak:
17 mei,
John bedankt voor de kaart uit Marrakech. Hij gaat vanavond mee naar de HRR.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
