Erg Chebbi en jeeptour
Door: John
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
14 Maart 2013 | Marokko, Zagora
Woensdagochtend worden we door de zon gewekt. We staan gewoon om half acht op, maar dan is het al een hele bedrijvigheid om ons heen. We moeten meer dan 300 km rijden, dus de eersten gaan al weg, als ik de slaap nog niet uit mijn ogen heb gewreven.
Wij vertrekken om tien voor negen, maar dan zijn we ook de laatsten.
We rijden eerst 65 km langs de oevers van de Draa. Palmoases, kinderen die naar school gaan en vrouwen die sjouwen.
We gaan daarna de rest van de route een totaal ander landschap in. Het landschap is aan beide kanten in de verte bergachtig. Het bestaat louter uit stenen en zand. Er groeit niets en is totaal onvruchtbaar. Toch kom je van tijd tot tijd een dorpje tegen, waarvan je je afvraagt, waar de mensen van kunnen bestaan.
In een grotere plaats is er markt. Er is zoveel ruimte op de weg, dat je er vaak net niet door kan en karretjes, ezels en voetgangers moeten wat ruimte maken, om ons door te laten.
Bij een van de reizigers steekt er plotseling een oude man over zonder uit te kijken. Hij loopt ter hoogte van de spiegel tegen de auto, valt achterover op de grond en heeft een gat in zijn hoofd.
Er staat meteen een horde mannen omheen, waaronder een militair, die zegt: “Doorrijden, doorrijden!” De militair is nog wat meegelopen, om de weg verder vrij te maken.
Later komen we in een wat zanderiger omgeving en wakkert de wind aan tot hard, waardoor we tegen een zandgordijn oprijden.
Op de camping drinken we om vijf uur thee in het huis van de baas en om zeven uur genieten we van en diner in het camping restaurant. Na afloop komen de trommelaars, die ons laten genieten van de lokale muziek.
Vandaag, donderdag, hebben we een jeeptourgemaakt. Enkele hoogtepunten zijn:
Een bezoek aan het “Zwarte dorp”, waar afstammelingen van ( pikzwarte) Senagales slaven
Wonen en ons ontvangen met hun eigen muziek en thee. Het kleuterschooltje met de zwartjes is aandoenlijk. We beklimmen de zandduinen voor foto’s en we vinden fossielen.
We bezoeken het “verlaten dorp”, waar vroeger mijn bouw is gepleegd en waar nog een paar mensen wonen in een volslagen deprimerende omgeving.
We hebben de lunch gebruikt in een berbertent, waar je bukkend in gaat en waar je op je knieën weer uitkomt. De lunch was voortreffelijk en een kijkje in een berber onderkomen
toonde ons, hoe geordend men leeft.
In de middag gaan we weer fossielen zoeken, waarbij kinderen hun koopwaar aanprijzen en er toch het een en ander wordt gekocht.
De filmlocatie van de film “Le petit Prince” vormde het einde van een tour, die dwars door het land ging en waar geen verharde weg aan te pas kwam.
Wij vertrekken om tien voor negen, maar dan zijn we ook de laatsten.
We rijden eerst 65 km langs de oevers van de Draa. Palmoases, kinderen die naar school gaan en vrouwen die sjouwen.
We gaan daarna de rest van de route een totaal ander landschap in. Het landschap is aan beide kanten in de verte bergachtig. Het bestaat louter uit stenen en zand. Er groeit niets en is totaal onvruchtbaar. Toch kom je van tijd tot tijd een dorpje tegen, waarvan je je afvraagt, waar de mensen van kunnen bestaan.
In een grotere plaats is er markt. Er is zoveel ruimte op de weg, dat je er vaak net niet door kan en karretjes, ezels en voetgangers moeten wat ruimte maken, om ons door te laten.
Bij een van de reizigers steekt er plotseling een oude man over zonder uit te kijken. Hij loopt ter hoogte van de spiegel tegen de auto, valt achterover op de grond en heeft een gat in zijn hoofd.
Er staat meteen een horde mannen omheen, waaronder een militair, die zegt: “Doorrijden, doorrijden!” De militair is nog wat meegelopen, om de weg verder vrij te maken.
Later komen we in een wat zanderiger omgeving en wakkert de wind aan tot hard, waardoor we tegen een zandgordijn oprijden.
Op de camping drinken we om vijf uur thee in het huis van de baas en om zeven uur genieten we van en diner in het camping restaurant. Na afloop komen de trommelaars, die ons laten genieten van de lokale muziek.
Vandaag, donderdag, hebben we een jeeptourgemaakt. Enkele hoogtepunten zijn:
Een bezoek aan het “Zwarte dorp”, waar afstammelingen van ( pikzwarte) Senagales slaven
Wonen en ons ontvangen met hun eigen muziek en thee. Het kleuterschooltje met de zwartjes is aandoenlijk. We beklimmen de zandduinen voor foto’s en we vinden fossielen.
We bezoeken het “verlaten dorp”, waar vroeger mijn bouw is gepleegd en waar nog een paar mensen wonen in een volslagen deprimerende omgeving.
We hebben de lunch gebruikt in een berbertent, waar je bukkend in gaat en waar je op je knieën weer uitkomt. De lunch was voortreffelijk en een kijkje in een berber onderkomen
toonde ons, hoe geordend men leeft.
In de middag gaan we weer fossielen zoeken, waarbij kinderen hun koopwaar aanprijzen en er toch het een en ander wordt gekocht.
De filmlocatie van de film “Le petit Prince” vormde het einde van een tour, die dwars door het land ging en waar geen verharde weg aan te pas kwam.
-
15 Maart 2013 - 12:11
Joke S:
Hoi Joke en John,
Even reageren hoor: wat geniet ik van jullie reisverslagen!( Hetty stuurt deze via mail naar me toe).
Is Nederland nu maar een koud kikkerland,
Een goede reis verder toegewenst met veel zonneschijn en avontuur en veel plezier.
Groetjes uit een natte sneeuwvlokkerig Den Haag.
Joke S. -
15 Maart 2013 - 13:18
Dini Zwerver:
Wie is die meneer op de profielfoto ?? ;-)
-
17 Maart 2013 - 13:10
Liesbeth De Snoo:
Hallo John,ik kreeg vanmorgen een mail van Truus de Walle,
Ik zal de verslagen gaan volgen,als het lukt,ben niet zo'n held met internet.
Wil jij langs deze weg hun de hartelijke groeten doen van ons?
En geniet nog veel van deze schitterende reis.
Wim en Liesbeth de Snoo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
