Turkije uit, Griekenland in!
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
09 Oktober 2014 | Griekenland, Kalampáka
Wolkenluchten trekken voorbij en de temperatuurmeter in de auto geeft dertien graden aan.
Bij een benzinestation hijs ik mij in lange broek, sokken schoenen en een dikkere trui met lange mouwen. Zo, nu is pappie weer het ventje.
We rijden langs aardappelvelden, we rijden langs lege velden, we rijden langs schaapskudden, maar we rijden steeds in de regen.
We komen in het begin van de middag in Konya aan. Het is inmiddels droog, maar er staat een ongezellige koude wind. Met een bleek zonnetje is het buiten nog wel uit te houden. Om zes uur zit iedereen wel binnen, laat het buiten maar waaien en koud zijn.
Maandagochtend genieten we van oer Hollands herfstweer. Terwijl het in nederland twintig graden is, hebben wij een grijs wolkendek met veel wind en een ijzige wind. Dit wordt wel wat beter, als ’s middags de zon doorbreekt.
Wij gaan met de stadsbus naar het centrum van Konya. We gaan eerst naar het Mevlànamuseum. Mevlàna is de grondlegger van de soefibeweging. De leden van deze orde worden derwisjen genoemd, die de rituele derwisjdans uitvoeren.
Het museum is het voormalig klooster, waar de derwisjorde werd gesticht. De belangrijkste plek in het museum is de sarcofaag van Mevlàna. De Turken staan erbij te bidden en soms te huilen.
Konya is verder een levendig stadje, waar van alles te beleven valt. We hebben er uitgebreid rondgelopen en lekker gegeten.
De volgende verblijfplaats is Ankara. De plek is zo klein, dat de twee grote campers voor het hotel op de parkeerplaats moeten staan. Wij staan achter het hotel hutje bij mutje, waarbij het lijkt, of je in een ouderwets hofje met stank en al bent beland. Er staan een paar campers dicht bi de put, waarin het chemisch toilet wordt geleegd en dit is minder plezierig.
De excursie naar Ankara is boeiend geweest. De beroemdheid van en het ontzag voor Atatürk is gigantisch groot. Het mausoleum dat voor hem is opgebouwd beslaat een immense oppervlakte. Het oude Ankara heeft iets oosters, terwijl de grote stad een westerse metropool lijkt.
We hebben de middag lekker aan de rand van het zwembad doorgebracht en ’s avonds hebben we een gezamenlijk diner in het hotel.
De tafels zijn netjes opgedekt en de linzensoep is lekker. Het hoofdgerecht blijkt echter koud. In plaats dat dit meteen aan mij is gemeld, heeft iedereen zitten eten van een “koude prak” en ben ik gaan mauwen, toen het leed al geschied was.
Ik heb het hele hotel overhoop moeten halen, om enige genoegdoening voor elkaar te krijgen.
Donderdag hebben we een lange dag. We rijden 502 km. Dit is op zich niet zo erg, maar we komen in de gigantische puinhoop van het verkeer in Istanbul terecht. Alles krioelt, staat stil, schiet van links naar rechts naar rijbaan en andersom.
Het blijkt de laatste werkdag voor het begin van de Islamitische feestdagen, waaronder het offerfeest. Het verkeer is dus muurvast en ik kom als een van de laatsten om 18.00 uur aan op de camping.
Meteen moeten we alles regelen voor de komende dagen, waarbij tijdens de feestdagen veel winkels en bazaars gesloten zijn.
De camping blijkt te klein en te smerig. De belevenis van Istanbul zal anders zijn dan normaalen een van de hoogtepunten van deze reis verwordt tot ergernis.
Alles, alles en alles zit tegen en rusteloos val ik met een slaappil toch in slaap.
Zaterdag hebben we excursie in Istanbul met de bus onder leiding van een gids. We zien de voornaamste highlights van de stad en we verzuipen in de toeristische mensenmassa.
Zaterdag zijn we op de Bosporus gaan varen en in de stad kan je werkelijk over de hoofden lopen. Iedereen is kennelijk op straat, ondanks het vrij koude weer.
Wij bewegen ons er tussendoor, maar we zijn weer reuzeblij, als terug zijn in de rust van onze caravan.
Zondag moet de rustdag in Istanbul worden, maar iedereen is de camping en de stad zo spuugzat, dat niemand op deze plek wil blijven en om negen uur is iedereen vertrokken.
Wij vertrekken wat later, omdat ik nog wat mails wil verzenden. Onze “Truus” leidt ons keurig over de snelweg, maar ze laat ons 160 km omrijden.
Bij de Turkse grens moeten ze Johny natuurlijk weer te grazen nemen. “Meneer, er zijn problemen met uw papieren, zet uw auto en caravan maar aan de kant”. Paspoorten en papieren worden opzij geschoven en het werk van de beambte gaat gewoon door.
Er wordt tussendoor wel getelefoneerd en als ik vraag, wat er aan de hand is, moet ik vooral rustig blijven wachten.
Na geduldig wachten, blijkt alles plotseling in orde. Ik krijg mijn papieren terug en ik kan vertrekken.
We gaan de brug over, die wordt bewaakt door Griekse militairen met de mitrailleur in de hand.
We komen wel in de loop van de middag aan op een mooie camping in Alexandroupolis aan het strand. Iedereen geniet met volle teugen van de gewelddadige rust, de mooie grote plekken, het strand en de zee.
Maandag is een rustdag in deze heerlijke omgeving. Ik denk alleen, dat de dames van de lidl aan het einde van de dag Nederlands kunnen verstaan.
Dinsdag gaan we naar Asprovalta, waar we zonder voorzieningen aan het strand staan.
We willen de kustweg nemen en dat gaat net goed. Ik rijd eerst door een drukke plaats allerlei kanten op, die ‘mijn Truus” per sé niet wil.
Uiteindelijk kom ik op een smal pad tussen kassen door, wat kennelik allen bestemd is voor werkverkeer. God zij dank komen er geen tegenliggers en als ik uitspreek, dat we weer lekker aan het stunten zijn, komen we op een dermate smal pad, dat ik vast dreig te lopen, maar wat uiteindelijk het toegangsweggetje blijk naar de door ons gewenste kustweg.
We genieten op deze weg van de omgeving en de rust. Griekenland heef immers mooie wegen, waar geen hond op rijdt.
De overnachtingsplek is mooi, we kunnen lekker buiten zitten en al hoewel we wellicht illegaal staan, blijft het hopelijk rustig tot morgenochtend.
Groet,
-
09 Oktober 2014 - 16:16
Jos En Jolanda:
John en Joke,
De terugreis is begonnen lees ik, hopelijk hebben jullie nog een aantal mooie dagen.
Wij hebben die zeker, want wij zijn afgelopen dinsdag weer Opa en Oma geworden van Linsey, de dochter van Joyce en Rory.
Spreek jullie snel weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley