Tien dagen naar Nederland

Het kan mooi weer zijn in Spanje, het landschap kan betoverend zijn en de mensen alleraardigst, maar als de kleinkinderen jarig zijn, valt alles in het niet.
De kleinkinderen Simone en Fleur worden op 25 januari tien jaar en dan mogen oma en opa zeker niet ontbreken.
Zo rijden wij op vrijdag 15 januari, zowaar in de regen naar het vliegveld van Alicante.
De regen is kortstondig en is voor de boeren niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat.
De vlucht verloopt probleemloos alsmede de trein- en tramreis naar ons huis.
Thuis worden we intens geknuffeld door zowel Simone, als door Fleur en Koen.
We kunnen ’s avonds meteen blijven eten en de kinderen lekker onderstoppen.
We zitten zaterdag al vroeg in de auto, om naar het voetballen van Joel in Hoogvliet te gaan kijken. We vinden het stervenskoud, maar een autoverwarming doet wonderen.
We staan op het voetbalveld te blauwbekken en we verdringen ons in de rust om in de warmte van de kantine bij te komen.
In de rust begint het enorm hard te hagelen. Het groene kunstgrasveld is binnen enkele ogenblikken veranderd in een wit tapijt, waarop verder voetballen niet verantwoord is.
We gaan met ingehouden vreugde sprongetjes naar Remy zijn huis, waar het beter toeven is dan langs de lijn.
Ik sta zondag weer langs de lijn, maar nu bij ADO – AJAX. ADO verliest, maar dit is ondergeschikt aan de commotie, die na de wedstrijd over de oerwoudgeluiden is ontstaan.
We hebben de rest van de week vrienden bezocht en ons drukke bestaan in Nederland opgepakt.
We ervaren het koude klimaat, want het is gaan vriezen. Ik ben na drie dagen snot verkouden en ik sleep me de rest van de week vrij gammel voort.
Zondag is het de verjaardag van Simone en Fleur. De griep ligt als een schaduw over de feestelijkheden. De jarige Fleur en haar broertje Koen zijn door de griep geveld, waarbij Fleur
nog behoorlijk ziek is.
Paul heeft de hele zaterdag gebruikt, om heerlijke Spaanse tapas te bereiden, waar we ons allemaal tegoed aan hebben gedaan.
Zondagavond is ook Paul door de griep geveld en maandag komt Manita daar nog bij.
Joke en ik zijn dinsdag weer naar het zonnige Spanje terug gegaan, maar we laten alle zieken toch wel met enige moeite achter.