Het gewone, dagelijkse leven in Spanje.
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
21 Februari 2016 | Spanje, Altea la Vella
Het is inmiddels veertien dagen geleden, dat iets van me heb laten horen.
Ik zit dus nu achter mijn laptop ervaringen met jullie te delen, die het delen feite niet waard zijn,
We leven hier immers het leven van alledag alleen op een andere locatie.
Akkoord, de zon en de temperatuur spreken hun woordje mee, maar ik doe hier gewoon de vaat, maak het bed op en veeg de voortent. Ik klaag hier niet over, maar het moet toch wel gezegd worden.
Het is hier verder natuurlijk een dorp, want je zit bovenop elkaars lip.
Ik hoor dus lief en leed. Naast de ziektebeelden, zoals hart, nieuwe knie, of heup merk ik ook, dat niet iedereen even vrolijk met elkaar omgaat. Zo is er een stel samen in de camper aangekomen. Hij heeft haar buiten de camper gezet en zij verblijft nu in een blokhut op de camping, terwijl hij gewoon ijs konijnig blijft rondlopen.
Op de afwasplaats ( voor mij de afwerkplek) is het goed toeven. Er staan hoofdzakelijk kerels,
die gedwongen aan de afwas zijn gezet. Je weet wellicht, hoe wij als kerels zijn. We maken er onder elkaar iets moois van, dus het is meestal erg gezellig en verboden voor vrouwen.
Als een vrouw het lef heeft, om toch ons domein te betreden, dat krijgt zij eerst op niet mis te verstane wijze te horen, dat ze hier niet thuis hoort, maar verder wordt haar aanwezigheid wel gedoogd.
Joke heeft het nog steeds ontzettend naar haar zin op het koor en ik geniet van de bergwandelingen op de dinsdag.
We gaan wel van tijd tot tijd uit eten en we proberen dan steeds in een ander restaurant te eten, om extra bevestigd te krijgen, hoe goed het leven hier is.
Eergisteren is de familie van Joke gearriveerd. Het zijn Marijke ( Joke haar zus met haar man Koos) en Wim ( Joke haar broer) met zijn vrouw Thea.
We zijn gisteren met zijn zessen eerst naar Xalo gereden. We hebben daar de bodega bezocht en over de bijzondere markt gelopen. We hebben daarna heerlijk gegeten in een overvol Spaans restaurant.
Het is vandaag zondag en lekker rustig. Vanmorgen scheen de zon bij een zwakke wind, va middag is de bewolking op komen zettenen zijn we naar binnen gegaan in afwachting van de mooie dag van morgen.
Ik zit dus nu achter mijn laptop ervaringen met jullie te delen, die het delen feite niet waard zijn,
We leven hier immers het leven van alledag alleen op een andere locatie.
Akkoord, de zon en de temperatuur spreken hun woordje mee, maar ik doe hier gewoon de vaat, maak het bed op en veeg de voortent. Ik klaag hier niet over, maar het moet toch wel gezegd worden.
Het is hier verder natuurlijk een dorp, want je zit bovenop elkaars lip.
Ik hoor dus lief en leed. Naast de ziektebeelden, zoals hart, nieuwe knie, of heup merk ik ook, dat niet iedereen even vrolijk met elkaar omgaat. Zo is er een stel samen in de camper aangekomen. Hij heeft haar buiten de camper gezet en zij verblijft nu in een blokhut op de camping, terwijl hij gewoon ijs konijnig blijft rondlopen.
Op de afwasplaats ( voor mij de afwerkplek) is het goed toeven. Er staan hoofdzakelijk kerels,
die gedwongen aan de afwas zijn gezet. Je weet wellicht, hoe wij als kerels zijn. We maken er onder elkaar iets moois van, dus het is meestal erg gezellig en verboden voor vrouwen.
Als een vrouw het lef heeft, om toch ons domein te betreden, dat krijgt zij eerst op niet mis te verstane wijze te horen, dat ze hier niet thuis hoort, maar verder wordt haar aanwezigheid wel gedoogd.
Joke heeft het nog steeds ontzettend naar haar zin op het koor en ik geniet van de bergwandelingen op de dinsdag.
We gaan wel van tijd tot tijd uit eten en we proberen dan steeds in een ander restaurant te eten, om extra bevestigd te krijgen, hoe goed het leven hier is.
Eergisteren is de familie van Joke gearriveerd. Het zijn Marijke ( Joke haar zus met haar man Koos) en Wim ( Joke haar broer) met zijn vrouw Thea.
We zijn gisteren met zijn zessen eerst naar Xalo gereden. We hebben daar de bodega bezocht en over de bijzondere markt gelopen. We hebben daarna heerlijk gegeten in een overvol Spaans restaurant.
Het is vandaag zondag en lekker rustig. Vanmorgen scheen de zon bij een zwakke wind, va middag is de bewolking op komen zettenen zijn we naar binnen gegaan in afwachting van de mooie dag van morgen.
-
21 Februari 2016 - 18:53
Jos En Jolanda:
Hoi Joke en John,
Geef ons ook maar zo'n gewone week. Dan ben ik bereid om te gaan wandelen op dinsdag en mag Jolanda haar longen uit haar lijf zingen.
Blijf lekker genieten.
Xxxx -
22 Februari 2016 - 14:44
Dorine:
Saaaaaaaai!
Hahahaha!
X -
24 Februari 2016 - 20:48
Emile :
John,
Vanuit Caceres op weg naar Marokko. Aangezien het weer inzakt varen we na het weekend.
Maar dit verhaal van een gewone week verslaat alle vorige verhalen.
Groetjes Thea en Emile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
