Twaalf dagen met familie in ons appartement

Het kan leuk zijn, om elke keer iets vanuit Spanje te lezen over ons verblijf daar. Ik vind het toch niet makkelijk, om jullie regelmatig van informatie te voorzien.

We hebben uiteindelijk ons dagelijkse leven van Nederland verlegd naar Spanje. Ik kan natuurlijk wel zout in de wonde strooien, door tegelmatig te mekkeren over het mooie weer, de dagelijkse zon en de ligstoelen op ons terras. Dit lijkt me echter niets om te melden.

Ik wil jullie wel enig inzicht geven, wat we de twaalf dagen met schoonzus Elly en zwagerKoos hebben gedaan.

14 januari: We gaan schoonzus Elly en zwager Koos ophalen van het vliegveld in Alicante. Het is een bijzonder treffen, daar Koos de man is van Joke haar overleden lievelingszus Marijke. Elly heeft ook veel zorg verleend in Marijke haar laatste periode.

Eindelijk is de familie Speijk compleet in Spanje, want zus Lida en broer Wim zijn hier al. Het is avond eer we thuis zijn, dus het wordt eten en verder een rustige avond.

We hebben een heerlijk ruim appartement, iedereen kan gaan en staan waar hij wil. Koos is een enorme wandelaar. Hij neemt de eerste de beste dag al het rit aan naar boven, om het oude centrum van Altea te bekijken.

We eten ’s avonds aan de boulevard en de limocello na het diner vormt voor sommigen een kleine hindernis op een kaarsrechte terugweg

16 januari: We gaan eerst met zijn vieren naar Jos zijn finca in Calpe, waar Joke de planten water gaat geven. We rijden over schitterende, maar smalle binnen weggetjes naar Benissa, waar Thea en Wim tijdelijk zijn gehuisvest.

Denieuwkomers krijgen een uitgebreide rondleiding over het hele complex, dat Thea en Wim tot hun beschikking hebben.

Het hoogtepunt van deze dag is de gezelligheid, het samenzijn en het lekkere eten bij de plaatselijke Italiaan.

De terugweg gaat over de provinciale weg, omdat de oprit naar de snelweg afgesloten is. Er blijken twee doden te betreuren.

17 januari: Koos heeft gisteren al weer genoeg gezeten. Hij loopt vandaag naar de vuurtoren. Dit is een wandeling alleen voor sportieve mensen. Het is zigzaggend de hoogte in, een pad van twee en een halve kilometer. Vanuit huis komt daar zeker nog het dubbele bij. Dit betreft alleen de heenweg. Ik heb het eenmaal gedaan vanaf het begin van de wandeling. Het is voor mij geen wandeling geworden maar een onderneming. Elly en ik hebben boodschappen gedaan in Albir en natuurlijk koffie gedronken op het terras.

We beschikken ook de hele dag over een felle zon, waar we volop van genieten op ons terras.

18 januari: We zijn met de auto naar Villajoyosa gereden. Dit plaatsje is bekend om zijn smalle straatjes met in alle kleuren beschilderde hangende huizen.

De auto staat onder de boulevard geparkeerd en we kunnen met een rolbaan omhoog naar de bewoonde wereld.

We lopen naar beneden door de smalle, pittoreske straatjes. Terug op de boulevard worden we door de zon uitgenodigd, om aan de boulevard lekker te lunchen.

We rijden na de lunch met de auto naar La Calla. Dit is een klei strand, ingesloten tussen Benidorm en Villajoyosa. Het is lekker kleinschalig en een mooie gelegenheid, om aan de boulevard van de laatste zon te genieten.

januari: Het is een dag, waarin iedereen lekker zijn eigen gang kan gaan.

Toch is het weer “eten” wat de klok slaat. We eten heerlijk bij Transylvania. Thuis krijgen we weer klaverjassen: de “jongens” tegen de “meisjes!”

De “jongens” staan na een aantal “potjes ”ruim vóór.

21 januari: Koos, Elly en ik zijn met de bus naar Benidorm geweest.

We hebben eerst een groot deel van de zonnige boulevard afgelopen en ons

verwonderd over de volle terrassen, de bonte stoet wandelende vakantiegangers en ik ben weer sinds jaren weer ‘balletje, balletje” tegen gekomen.

Na een verfrissing zijn we door de steile straat omhoog naar het uitkijkpunt gelopen met zicht op de beide boulevards. Hier heeftvroeger een kasteel gestaan.

We hebben in het ‘tapas” straatje heerlijk tapas gegeten en we zijn daarna via het winkelcentrum naar de bus terug gelopen.

22 januari: Japans gegeten. We hebben tegen een vast bedrag kunnen eten en drinken wat we willen. Er zijn over de honderd gerechten. Je schrijft je bestelling op een briefje en even later wordt het gebracht. Je kunt zo veel briefjes invullen als je wilt en gezien de inhoud van mijn maag lopen ze heel wat keren

23 januari: We gaan met het treintje naar Alicante. We zitten ruim een uur in de trein. Je ziet steeds een mooie omgeving en geen asfalt zoals op de snelweg.

We gaan meteen het oude centrum in met zijn kronkelende straatjes, zijn kathedraal en zijn tapas bars.

Na een schaduwrijke wandeling komen we op de boulevard terecht, waar we op een chique terras met zicht op de haven genieten van de zon, de drank en de eberica ham.

We gaan met een omweg terug naar het station en het bijzondere is, dat Joke de hele wandeling mee heeft kunnen lopen.

24 januari: Wge zijn vandaag met de hele familie Speijk door Jos uitgenodigd op zijn finca. Het laatste stuk van de route is smal en listig. We spreken dus af bij een tennisbaan en we rijden achter Jos aan met een omweg, die goed te rijden is naar zijn landhuis.

Het is een gezellig samenzijn met koffie drank en een spelletje. Jos heeft voor ons l’Olleta de Blat gemaakt . Dit is een maagvullende soep met tarwe, bonen, allerlei soorten vlees en kruiden. Nadat iedereen zijn buikje vol heeft gegeten, gaan we naar huis. Iedereen wil voor donker thuis zijn.

26 januari: We hebben tot afscheid bij Opera geluncht aan de boulevard.

We kennen dit restaurant vanwege zijn voortreffelijke salades, waar we ons dan ook behoorlijk te goed aan hebben gedaan.

Koos gaat uiteraard terug naar huis lopen. Wij zitten dan al in de zon te wachten op het vertrek naar de luchthaven.

Er komt ook een eind aan deze mooie, gezellige familiedagen. We nemen afscheid met een; “Spoedig tot ziens”!