Acht graden contra vierendertig graden
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
08 Mei 2010 | Marokko, Rabat
Het wordt vandaag een weinig spectaculair verslag. We hebben wel veel moois gezien, maar weinig spannende dingen beleefd.
We zijn naar Tiznit gereden. We hebben een mooie route gereden door een heuvelachtig landschap, dat te vergelijken is met de kustgebergten uit Spanje, Italië en Joegoslavië.
Aan weerszijden van de weg groeien arganiabomen. Deze bomen komen alleen in de zuidwestkust van Marokko voor. De vruchten lijken op olijven en uit de harde zaden wordt olie geperst. Er zijn 30 kg bessen nodig voor 1 liter olie. De olie wordt in de keuken toegepast, maar er worden ook crèmes en medicijnen van gemaakt.
Geiten zijn gek op de bladeren van deze bomen. Ze klimmen zelfs tot in de kruin, om de bladeren te kunnen eten. We stoppen, om de geiten boven in een boom te zien eten, een foto te maken en de herdersjongen een fooi te geven.
We rijden verder door het bananendorp, waar veel bananenplantages zijn. De tientallen kraampjes langs de weg verkopen dan ook alleen maar bananen en bananen en bananen.
We drinken koffie aan een slingerende bergweg met uitzicht op zee. Het landschap maakt een geheel verlaten indruk. Er groeit nauwelijks iets en er is geen sterveling te bekennen, op een eenzame zeevisser na.
Dit verandert pas, als we in de buurt van Agadir komen. Daar zijn luxe badplaatsen uit de grond gestampt met alle toeristische toestanden, die daarbij horen.
Aangekomen in Agadir gaan we bij een hypermarche ruim boodschappen doen en we rijden daarna langs de buitenwijken de stad uit.
Hier worden over een groot oppervlak talloze nieuwe wijken gebouwd, waaruit blijkt, dat de ontwikkeling van Marokko in bepaalde gebieden in een sneltreinvaart gaat. We rijden daarna over een lange rechte weg in een weinig boeiende omgeving naar Tiznit.
Als ik, daar aangekomen, mijn hoofd buiten de camping steek, kom ik in een totaal andere wereld terecht. Ik zie een brede weg met palmen, die naar de stadspoort leidt. Overal flaneren kleurig gesluierde vrouwen. Mannen lopen in hun lange jurken, of ze zitten zo op de stoeprand, of op een bankje. Het is een en al levendigheid breed uitgemeten over straten en pleinen.. Bijna iedereen loopt, een enkeling fietst, of rijdt op een brommer. De kleine taxi’s scheuren hier in grote getale tussendoor.
We gaan de volgende dag naar zilversmeden, die “berberzilver” smeden. We bezoeken uiteraard de talloze zilver- en goudwinkels. Er wordt gekeken en gekocht.
Ik loop dan te genieten van die heerlijke oosterse sfeer. Ik ruik kruiden vermengt met onbestemde luchtjes. Ik zie de vliegen op het vlees, op het brood, op de groenten en de vruchten. Ik zie de talloze uitdragerijen, waar van alles en nog wat wordt verkocht. De straten zijn ook nu weer vol voetgangers, fietsers, handkarren, brommers en taxi’s proberen daar tussendoor hun weg te vinden. Het is weer een heerlijke chaotische drukte, zoals de Spuistraat op een zaterdag. Alleen veel kleurrijker, geen gejaag en gejakker en veel gezichtsbedekking bij de vrouwen.
Naast de lokale middenstand zijn er natuurlijk ook veel bedelaars en andere zielenpieten, die om een aalmoes vragen. Het zijn voornamelijk oudjes en gehandicapten, die hun hand ophouden.
We rijden op drie mei naar Tafraoute. We rijden door de voorlopers van het Atlasgebergte. Dit is een schitterende tocht met zijn slingerwegen door een voortdurend veranderend landschap. We zien veel mensen, voornamelijk vrouwen, gebukt op de velden staan, om het graan met de hand te maaien en in kleine bundeltjes bijeen te binden. We moeten een hoge bergpas over, die in de mist ligt en waar het stervenskoud is. We drinken wel wat op een terras, maar de gure wind drijft ons snel de auto in. We rijden door een mooier wordend, in de zonbadend landschap. Ik zie om me heen hoge bergen met gelige weiden, waar als n soort krenten struiken op staan.
Zo komen we in de hitte van de middag in Tafraoute aan. Tafraoute is een palmoase, omgeven door een rotsketen van rood graniet in de meest verrassende vormen.
Onze camping heet dan ook “Granite Rose”. Deze camping is veruit de mooiste, die we op deze reis tegen zullen komen. Mooie warme douches, schone toiletten, die ook nog doorspoelen. Omar blijkt een specialist in het maken van tajines. Hij laat meteen een dik boek zien met vlijende woorden over zijn camping en zijn eten. Een tajine is een grote schaal met een soort schoorsteen deksel, waargroenten en aardappelen in worden gegaard.
We zijn in de middag door een omgeving vol dadelpalmen het stadje ingelopen. Het eerste dat opvalt is, dat alle vrouwen, vanaf jonge meisjes in zwarte sluiers gehuld gaan. Ze houden met één hand de sluier voor hun mond, zodat praktisch alleen de ogen zichtbaar zijn.
We worden eerst een tapijtwinkel ingesleurd, maar tevergeefs.
We bezoeken wel de stalletjes, waar baboeches ( Marokkaanse schoenen) worden vervaardigd. Het heerlijkste moment volgt daarna op een terras, waar we een groot glas jus d’orange drinken.
’s Avonds genieten we met twee anderen in onze caravan van de tajine. Het zijn heerlijke, gekruide diverse groenten, bonen, olijven en stukken kip.
De volgende dag is weer een rustdag, die we in het dorp doorbrengen. ’s Avonds hebben we kampvuur met Marokkaanse muziekspelers.
Met wijn, bier en een dans is het een gezellige avond geworden.
De volgende dag gaan we gezamenlijk naar de blauwe stenen. Een Belgische schilder heeft midden in een weids landschap een paar ton blauwe verf over rotsen gekwast. Het zal wel iets voorstellen, het zal wel kunst zijn, maar ik snap het niet, want het werkt verstorend op de mooie natuur.
De natuur, waar we deze dag weer door mogen rijden is va een adembenemende schoonheid en afwisseling. We rijden door de ruige natuur, langs middeleeuwse dorpjes, waar op de velden rondom noeste handarbeid wordt verricht, waar schapen en geiten worden gehoed, of waar doelloos op een steen wordt gezeten.
We komen weer langs bomen met klimgeiten en als een voor ons rijdende groepsgenoot een foto maakt, komt er een knulletje aangerend om wat geld. Aan één voet draagt hij een versleten gymschoen, de andere voet is blootsvoets. Hoe is het gesteld met de welvaart van een herdersjongen???
We komen in Taroudant op een parkeerplaats te staan. We maken eerst een rit met koetsjes naar een leerlooierij. De stank is er ondragelijk, maar het resultaat is wel mooi gelooid leer. ’s Avonds eten we in een sprookjesachtige omgeving. We eten namelijk in het Salem paleis.
Dit hotel restaurant is een verbouwd negentiende eeuws paleis van en pasja.
De volgende dag struinen we in de ochtend door de medina, een sfeer waar ik lyrisch van word. Op het plein prijst de kruidendokter zijn waar aan, achteraf wordt in een ruimte met mannen berbermuziek gemaakt, waar we gastvrij worden ontvangen. We lopen aan het eind van de morgen weer naar de caravan, omdat we weer moeten gaan rijden.
In de schaduw zit op het trottoir een psychiatrisch aandoende zwerver, waar we onze aandacht op richten. Joke mist hierdoor het zicht op een kuilachtige ongelijkheid in het wegdek en ze klapt op een verschrikkelijke wijze haar enkel om. IJzervreter Joke slaakt nauwelijks een kik en strompelt naar de caravan. Het wordt dus de hele middag ijsen en Arnica zalf. Het blijft echter en behoorlijke zwelling.
We rijden langs kilometers sinaasappel plantages en we gaan tenslotte klimmen naar 1200 meter hoogte. Het is een gezellige camping met veel lachen in de groep. Het koelt echter af en we gaan binnen eten.
Vandaag vrijdag 7 mei hebben we door waanzinnig mooie natuur gereden. Het grootste deel door hoog gelegen dalen. Daar werden de schapen van de nomaden in vrachtwagens geladen. Het wordt op deze hoogte te warm en de kuddes worden naar nog hoger gelegen vlaktes vervoerd. We rijden door onafzienbare vlaktes omringd door een muur van hooggebergte met besneeuwde toppen. We rijden door een ongerepte natuur met een schier oneindig kleurenpallet. De weg is smal, tegenliggers gaan niet altijd liefdevol opzij, dus er valt wel eens een “knoop”.
We komen tenslotte heelhuids op de camping. Het is 34 graden en we vinden een plekje in de schaduw. Joke heeft nog erg veel pijn en ze wil graag naar de dokter.
Er wordt door Klaas een dokter gebeld, die Joke werkelijk van top tot teen onderzoekt en beslist, dat er een foto moet worden gemaakt. Wij rijden dus met de dokter in onze auto naar de kliniek. Er wordt een röntgenfoto gemaakt en er blijkt gelukkig niets gebroken. Joke krijgt meteen zoveel medicijnen dat een paard er de hik van krijgt en ze zal ze zeker niet helemaal innemen.
We krijgen op de camping weer een diner. We eten ditmaal buiten aan onze eigen tafels, heel gezellig, waar we naast soep en een toetje een overheerlijke tajine krijgen geserveerd. De tajine bestaat uit rundvlees met pruimen en amandelen. Er wordt ook een frisse salade en groenten bij geserveerd.
Na het eten strompelt Joke weer naar de caravan, waar ze meteen lekker is gaan slapen.. Dit geeft mij de gelegenheid, om dit epistel in twee dagen af te maken.
Lieve groet,
Joke en John.
-
08 Mei 2010 - 08:47
Marion Van Gelder:
Hoi Joke en John, bedankt voor de kaart en voor dit reisverslag, leuk om te lezen. Wel vervelend Joke dat van je enkel. Doe er voorzichtig mee, maar dat hoef ik je niet te vertellen.
Hier alles zijn gangetje, Addie is Oma geworden van een kleindochter Pippa Addie, leuk he voor haar en qua weer mis je hier niets hoor. het is af en toe gewoon koud. Veel plezier nog en ik zal julli blijven volgen.
XXMarion. -
08 Mei 2010 - 09:44
Mike Leegstra:
Hallo Joke en John,
Je verslag is een en al genieten en zoveel herkenning voor ons vooral het gedeelte buiten de kuststeden vonden wij ook zo prachtig.Joke het beste met je voet en maandag fijne dag.Groetjes, Mike -
08 Mei 2010 - 21:43
Heidi:
Jammer dat Joke d,r enkel heeft verzwikt,hopelijk gaat het snel beter.We genieten van je mooie verslagen John.Gerrit en Heidi -
09 Mei 2010 - 07:51
Hetty Kortekaas:
Joke gefeliciteerd met je verjaardag, nog veel reis plezier ik geniet elke keer weer mee. -
09 Mei 2010 - 10:19
Wil En Bing:
Wederom bedankt voor het uitvoerige verslag.
Heel jammer, dat Joke morgen strompelend de AOW ingaat ! Veel sterkte en een voorspoedig herstel. Wij wensen jullie een hele mooie en zeer warme verjaardag !
Doe voorzichtig en de hartelijke groeten van alle Kappies. -
09 Mei 2010 - 20:04
Mary Neijenhuis:
Lieve Joke, voor morgen gefeliciteerd met je 65ste verjaardag. Wat een pech met je voet.Sterkte. John ik geniet van je verslagen. Je schrijft leuk. De reis is weer een hele belevenis. -
10 Mei 2010 - 06:23
Wim En Thea:
Hallo Joke en John, allereerst Joke gefeliciteerd met je verjaardag van ons maak er een mooie dag van. Hopelijk heb je nu al minder pijn en is het snel weer over, we genieten van je verslag John!!! Groeten Wim en Thea. -
10 Mei 2010 - 07:43
Lizette En Theo:
lieve Joke en ook John natuurlijk.Allereerst Joke van harte met haar verjaardag.Hou je maar rustig met je voetje en laat je alles maar lekker aandragen!Tajine op schoot! Liefs Lizette,groet Theo. -
10 Mei 2010 - 08:33
Jos En Jolanda:
Om te beginnen, Joke VAN HARTE GEFELICITEERD !!
Ouderdom komt met gebreken, maar laat je enkel maar snel beter worden!!
Nog veel geluk en tot het volgende verslag!! -
10 Mei 2010 - 10:17
Elly:
Lieve zus, van harte proficiat, denk aan je vanuit koud nederland en breng een toost uit op je 65e jaar, hug, Elly -
10 Mei 2010 - 14:36
Ella Moeder Hellen:
John en Joke. Wat hebben jullie weer een heerlijke vakantie.Ik hoop dat het met Joke haar enkel snel beter gaat.Sterkte Joke. Ik geniet van jl verhalen.Hellen heeft het doorgestuurd en ik heb mij bij jullie aangemeld.Ik moet ook Joke nog feliciteren met je kroonjaar 65 Veel plezier en neem lekker een neut.Gr.Ellaz -
10 Mei 2010 - 21:58
Jacqueline En Wim:
Lieve Joke en John,
Allereerst Joke van harte met deze bijzondere mijlpaal!! Wel pech met je enkel en hoop voor je dat je er snel van hersteld.
Genieten van jullie verhalen. Veel liefs,
Jacqueline en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley