Naar Source Bleue Meski

Vrijdag vertrekken we naar Source Bleue Meski. We krijgen van Brahim een cake mee, die zijn vrouw voor ons heeft gebakken.
De eerste kilometers rijden we door een verlaten woestijnlandschap, waar dan toch in the middle of nowhere mensen opduiken, waarvan ik me afvraag, wat ze daar te zoeken hebben.
Wellicht zijn het nomaden, die bij hun onderkomen vandaan komen. Daarna rijden we door een langgerekt oase landschap to Erfoud, waar we een stenen slijperij bezoeken. Het resultaat is een hoeveelheid aan gebruiksvoorwerpen, waarbij de fossielen in het steen zichtbaar zijn. Te denken valt aan tafels, wastafels, borden, brieven standaards en allerlei ander klein spul.
Daarna worden we weer op een uitgestrekt woestijnlandschap getrakteerd, tot we bib Bleue meski zijn. Dit is een grote oase met een natuurlijke bron, die ook het zwembad vult.
Grenzend aan de camping zijn winkeltjes met zeer opdringerige verkopers, die allemaal je vriend zijn, thee aanbieden en van alles voor je willen doen. Uiteindelijk zit je in hun web en voel je je verplicht om wat te kopen. Ze overvragen altijd, willen altijd iets extra’s, bijvoorbeeld bier en ze blijven als plakvliegen om je heen zwermen.
De twee grote campers van negen meter lang, durven niet naar beneden, omdat de afdalin steil, smal en hobbelig is. Benden staan de palmen dicht op elkaar hetgeen ook tot beschadiging kan leiden.
De douche is echt Marokkaans. Er zijn twee douches, maar er kan er maar één gebruikt worden. Als er twee zouden worden gebruikt, staat er te weinig druk op het water en komt er geen water uit de douche. Als er mensen wassen, of water tappen komt er dus ook nauwelijks water uit. Een warme douche kost 10 dirham ( ongeveer één euro). Er zit de hele dag een man op een stoel bij de douches. Als je wilt douchen, betaal je de man. De man loopt dan naar een hok, waar hij de geiser aansteekt, zodat je warm kunt douchen.
We hebben op de rustdag een schitterende wandeling door de oase naar een oude ksar. Dit is een ommuurde stad van 300 jaar oud, die in de jaren zestig is verlaten, omdat het water in de rivier zo hoog stond dat de mensen niet aan hun eerste levensbehoefte komen.
’s Avonds hebben we in een restaurant gegeten met schitterende trommelmuziek toe.
In deze omgeving wonen veel berbers. Dit is de oorspronkelijke bevolking van Marokko met een eigen taal, kleding en gebruiken.
Ruilhandel zit in de genen, ze willen van alles ruilen. Het naar zich toe rekenen zit ook in de genen, evenals van alles beloven en het dan niet nakomen.
Wij staan de volgende ochtend vroeg op, om als eersten bij de steile, bochtige klim omhoog te staan en de mensen te waarschuwen, mochten er tegenliggers komen, zoals vrouwen die op ezeltjes het land gaan bewerken.