Via de Dardanellen zijn we weer in Europa

Haal de atlas maar uit de kast! Zoek de Dardanellen en je ziet dan meteen, dat wij van Canakkalle naar Eceabat zijn overgevaren. Hier straks meer over.
We zijn na onze rustdag aan het zonnige strand, langs de schitterende Turkse rotskust gereden. Het is veel klimmen en dalen met veel korte bochten werk.Elke bocht nodigt uit tot het maken van een foto, maar dat schiet helemaal niet op. We rijden door pittoreske dorpjes en we merken ook, dat deze streek de fruitschaal van Turkije is. In de dalen glinsteren veel kassen in de felle zon. We zien veel bananen plantages, granaatappel boomgaarden, veel citrusvrucht bomen en noten struiken. We ontmoeten hier Nederlanders, die met stomheid zijn geslagen, als ze hier onze auto met caravan zien staan. Daarna komen we bij Alanya in het toeristische gebied. We zijn uit een soort nostalgie dwars door Alanya gereden, maar dit bevalt ons niets. Als we dit hele toeristische gedoe aanschouwen, willen we er in feite niets mee te maken hebben, want dit is onze manier van vakantie vieren niet meer.
De volgende dag rijden we door Antalya heen en we verlaten hiermee het echte toerisme. We komen weer op een schitterende kustweg, maar we willen naar Olympos, waar de vlammen eeuwig uit de rotsen komen. We rijden natuurlijk flink verkeerd. We lopen langs de verkeerde kassa, maar wat geld lichter en een uur later komen we toch bij de juiste plek. Ik moet met mijn zwakke ( diarree) lichaam behoorlijk klimmen, maar ik kom bij de eeuwige vlammen. Ik vraag me echter af, of s'avonds niet iemand stiekem de gaskraan dicht draait. We bezoeken ook nog de stad Myra, waar alleen de soeveniers aan Sint Nicolaas herinneren.
De volgende dag zijn we met een grote boot de zee opgeweest. We hebben de hele dag aan dek kunnen zonnen. We hebben gezwommen, gesnorkeld. We zijn over de verzonken stad Kekova heen gearen en we hebben van een heerlijke barbecue lunch aan boord genoten.
Eergisteren zijn we langs Pamukkale gereden. We hebben de witte kalkwanden gezien. Ik vind het verder maar een misselijk makende toeristische bende, waar ik snel vandaan ben gegaan. De camping ligt in het nabijgelegen dorpje, mooi in de bergen. Het is onbegrijpelijk, hoe men zo'n mooi complex zo totaal kan verwaarlozen. Ik hoef het gelukkig niet te snappen, maar het is wel jammer.
Gisteren ochtend gaan we eerst nog wat inkopen doen in het dorp. Heerlijk als de lokale mensen het dorp bevolken, wachtend op de busladingen, die komen gaan. Je kunt dan uren zitten en alleen maar kijken, hoe alles gaat.
We hebben daarna weer een mooie afwisselende tocht gehad en we zeggen elke dag weer tegen elkaar; "Wat is Turkije toch een verschrikkelijk mooi land".
Ik heb vanmorgen eerst bij een benzinepomp mijn auto en caravan schoon laten spuiten, want die waren niet toonbaar meer. Een uur later zagen ze er weer niet uit, nadat we door een soort nat beton moesten rijden.
We hebben daarna een visersplaatsje bezocht met een karakteristieke haven, waar we koffie hebben gedronken met iets erbij. Ik mocht niets zoets van Joke ( mijn buik, je weet wel). Ik heb per ongeluk iets met kaas gekozen, maar daar heb ik eeuwig spijt van.
De middag is een grauwe middag geworden, om twee uur leek het al vijf uur en dat zijn we niet gewend.
Tussen drie en vier uur zijn we Canakkalle, waar de veerboot ligt.
Ik ben kennelijk als enige van alle passagiers in korte broek de Dardanellen over gevaren in de regen.De mensen hebben kennelijk op dit weer en op deze temperatuur gerekend. We zijn dus weer in Europa. Morgen passeren we de grens met Griekenland. Dit wordt een lange dag van 400 km rijden. Ik hoop, dat het weer nog wat opknapt. Zo niet, dan kunnen we albvast wennen aan he Hollandse klimaat.

Lieve groeten, Joke enJohn.