april, Marokko en dertig graden
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
27 April 2010 | Marokko, Mohammedia
Het is dinsdag in Tarifa. Klaas en Jelma komen doodvermoeid terug van hun Marokko reis. Reisgenoten Ben en Gerda, die wij kennen van een vorige reis, komen met hen mee, om ons te begroeten. We hebben dus een genoeglijk uurtje bij een biertje en een wijntje. De rest van de middag praten we bij met Klaas en Jelma. We gaan woensdag met zijn vieren de hele dag op stap, om tickets voor de overtocht te bestellen en om veel boodschappen te doen.
Joke en ik gaan donderdag naar Tarifa, om het stadje, de boulevard en de haven te bezichtigen. Het weer wil nog steeds niet erg vlotten. Er waait een harde wind, er is veel bewolking en het regent af en toe.
Vrijdag gaan we de tickets ophalen en maken we allerlei hapjes klaar voor bij de welkomstborrel. De borrel begint om 16.00 uur en verloopt in een ontspannen en prettige sfeer. Ik ga na de borrel ± 18.00 uur een enorme berg vaat afwassen. We drinken nog wat bij Klaas in de camper en als het donker is gaan we terug naar de caravan. Ik houd de kilometerstand bij, dus ik ga gewapend met de contactsleutel de stand bekijken. Ik draai de sleutel om en er gebeurt helemaal niets. Er komt geen kilometerstand, er brandt geen verlichting en starten lukt al helemaal niet.
Ik schiet meteen in een lichte stress en ik klamp de eerste de beste man aan, die ik zie.
Het blijkt medereiziger Ruud. Hij komt meteen met doormeet spul, maar er gaat geen lampje branden op zijn meet-spul. De accu is dus leeg. Hij heeft een losse accu, die hij aan de startkabel zet, maar dat lukt ook niet. Hij zet zijn auto ernaast, doet startkabels eraan en starten maar! Er gebeurt weer niets. Er spookt van alles door mijn hoofd, want we moeten morgenochtend om zeven uur gaan rijden naar de boot.
Ruud heeft kennis, want hij maakt één klem vast aan het chassis en na het starten, loopt de motor.
Ik ga meteen een half uur rijden, om de accu op te laden en ik heb de vurige hoop, dat hij morgenochtend nog vol zit.
Hiep, hiep, hoera!! De auto start de volgende ochtend en we rijden moeiteloos naar de haven. Het is schitterend, om vanuit de hoogte met zonsopgang de boten, de zee, de haven en de stad onder je te zien liggen.
De inscheping gaat snel en moeiteloos, evenals de overtocht. We hebben een snelle boot, dus e overtocht is een fluitje van een cent. De douane formaliteiten zijn een ramp! Een hoge meneer met een pet, die het zo goed weet, vertelt precies wat we verkeerd hebben gedaan met de papieren en zegt, hoe het moet.
Hij doet dan precies voor, hoe de formulieren voor het inklaren van de voertuigen moeten worden ingevuld. De “pet” doet de formulieren in zijn zak en verdwijnt. Na lang wachten komt “de bijdehand” terug en vertelt, dat de formulieren anders ingevuld moeten worden. Weer wachten…… De “pet” gaat ondertussen bij anderen paspoorten controleren en als het “meneer” uitkomt, geeft hij ons de papieren terug en kunnen wij doorrijden.
Tanger blijkt een grote stad met veel hoge flats en brede straten. Je voelt je wel meteen in een andere omgeving. Het is warm, zonnig, de mensen gaan anders gekleed en er hangt toch een niet westerse sfeer.
We rijden naar een camping, schitterend gelegen, aan een brede lagune. “Apparaten-John” zet met behulp van de afstandsbediening de rollen van de mover op de banden. Prima!! Als ik de caravan vooruit wil rijden, gebeurt er niets en slaat mijn afstandsbediening af. John weer in de lichte stress!
Ik controleer alle stekkers, ik haal hele boekwerken uit de kast, maar ik word geen moer wijzer. Ik lees en lees en lees!
Ik vertel Klaas van mijn probleem en hij zegt, dat ik hem misschien moet resetten. Daar heeft a-techno John nog niet aan gedacht. Als een soort geschenk uit de hemel, lukt het resetten in één keer en rolt de caravan op zijn plaats.
We gaan aan het einde van de middag met Klaas en Jelma afspraken maken voor de dag van morgen en we eten vis.
Ik ga de volgende ochtend naar de vissers, die met kleine bootjes uit zee komen en die aan het strand hun vis al verkopen. Het komt me voor als een ontmoetingsplaats voor de mannelijke bevolking. We lopen later in de ochtend het dorp Moulay-Bousselham in. We zien de nieuwe huizen van de buitenlanders, maar we zien ook de krotten van golfplaat en zeildoek aan de rand van het dorp. Ik geniet van het hele dorpse gebeuren. Handelaren met aardbeien, vis, brood en vlees. Mannen, die zitten, vrouwen die zitten, of bedelen. Het is al met al een hele bedrijvigheid.
We gaan in de middag met motorboten op de lagune varen en we zien verschillende vogels, zoals de stern en de zeearend. De flamingo’s staan in de verte, waar we vanwege het ondiepe water niet bij kunnen komen. We roepen en klappen, om ze aan het vliegen te krijgen, maar de vogels denken waarschijnlijk “Die zijn gek”en blijven gewoon staan.
We gaan in de avond lekker vis eten in een visrestaurant als afsluiting van een inspirerende dag.
We rijden maandag naar Mohammedia. Ik wil binnendoor rijden, maar de weg is te slecht en ik wil de caravan wel een beetje heel houden.
We rijden dus over de peage. We rijden langs de vruchtbare kuststrook. We zien velden met aardbeien en andere gewassen. Er wordt met de hand geploegd, gezaaid en geoogst. Veel mannen en vrouwen doen gebukt hun werk.
We zien kassen van plastic zeildoek, waar bananenbomen in groeien. Op één plaats hebben we zelfs een rijstplantage gezien. We rijden het laatste stuk over de kustweg langs het enorme paleis van de koning. Dit staat wel in schril contrast met de krottenwijken, die we ook vandaag weer zien.
We komen met alle anderen in de loop van de middag op de camping aan. We hebben een dag met een temperatuur van van boven de dertig graden, dus een drankje gaat er aan het einde van de middag wel in.
Het is nu dinsdagochtend en ik zit zowaar in de caravan aan dit verslag te werken. Het is hier beter uit te houden dan buiten, want daar is het bloedheet en nare vliegen prikken je lek.
Ik heb inmiddels een dongel gekocht van Maroc telecom, dus ik kan vanuit de caravan tot eind mei internetten. We kunnen tegenwoordig ook “skypen”, zelfs met een webcam, die ik in Spanje heb gekocht. Dus, skypers, zet hem op!
We gaan vanmiddag met de bus naar Rabat. We gaan de Tour de Hassan bezichtigen en het mausoleum van Mohammed de Vijfde. We maken tenslotte een rondwandeling door de Oudaïa-kasba.
We gaan morgen weer en route, waar ik jullie later verslag over doe.
Een lieve groet,
Joke en John..
Joke en ik gaan donderdag naar Tarifa, om het stadje, de boulevard en de haven te bezichtigen. Het weer wil nog steeds niet erg vlotten. Er waait een harde wind, er is veel bewolking en het regent af en toe.
Vrijdag gaan we de tickets ophalen en maken we allerlei hapjes klaar voor bij de welkomstborrel. De borrel begint om 16.00 uur en verloopt in een ontspannen en prettige sfeer. Ik ga na de borrel ± 18.00 uur een enorme berg vaat afwassen. We drinken nog wat bij Klaas in de camper en als het donker is gaan we terug naar de caravan. Ik houd de kilometerstand bij, dus ik ga gewapend met de contactsleutel de stand bekijken. Ik draai de sleutel om en er gebeurt helemaal niets. Er komt geen kilometerstand, er brandt geen verlichting en starten lukt al helemaal niet.
Ik schiet meteen in een lichte stress en ik klamp de eerste de beste man aan, die ik zie.
Het blijkt medereiziger Ruud. Hij komt meteen met doormeet spul, maar er gaat geen lampje branden op zijn meet-spul. De accu is dus leeg. Hij heeft een losse accu, die hij aan de startkabel zet, maar dat lukt ook niet. Hij zet zijn auto ernaast, doet startkabels eraan en starten maar! Er gebeurt weer niets. Er spookt van alles door mijn hoofd, want we moeten morgenochtend om zeven uur gaan rijden naar de boot.
Ruud heeft kennis, want hij maakt één klem vast aan het chassis en na het starten, loopt de motor.
Ik ga meteen een half uur rijden, om de accu op te laden en ik heb de vurige hoop, dat hij morgenochtend nog vol zit.
Hiep, hiep, hoera!! De auto start de volgende ochtend en we rijden moeiteloos naar de haven. Het is schitterend, om vanuit de hoogte met zonsopgang de boten, de zee, de haven en de stad onder je te zien liggen.
De inscheping gaat snel en moeiteloos, evenals de overtocht. We hebben een snelle boot, dus e overtocht is een fluitje van een cent. De douane formaliteiten zijn een ramp! Een hoge meneer met een pet, die het zo goed weet, vertelt precies wat we verkeerd hebben gedaan met de papieren en zegt, hoe het moet.
Hij doet dan precies voor, hoe de formulieren voor het inklaren van de voertuigen moeten worden ingevuld. De “pet” doet de formulieren in zijn zak en verdwijnt. Na lang wachten komt “de bijdehand” terug en vertelt, dat de formulieren anders ingevuld moeten worden. Weer wachten…… De “pet” gaat ondertussen bij anderen paspoorten controleren en als het “meneer” uitkomt, geeft hij ons de papieren terug en kunnen wij doorrijden.
Tanger blijkt een grote stad met veel hoge flats en brede straten. Je voelt je wel meteen in een andere omgeving. Het is warm, zonnig, de mensen gaan anders gekleed en er hangt toch een niet westerse sfeer.
We rijden naar een camping, schitterend gelegen, aan een brede lagune. “Apparaten-John” zet met behulp van de afstandsbediening de rollen van de mover op de banden. Prima!! Als ik de caravan vooruit wil rijden, gebeurt er niets en slaat mijn afstandsbediening af. John weer in de lichte stress!
Ik controleer alle stekkers, ik haal hele boekwerken uit de kast, maar ik word geen moer wijzer. Ik lees en lees en lees!
Ik vertel Klaas van mijn probleem en hij zegt, dat ik hem misschien moet resetten. Daar heeft a-techno John nog niet aan gedacht. Als een soort geschenk uit de hemel, lukt het resetten in één keer en rolt de caravan op zijn plaats.
We gaan aan het einde van de middag met Klaas en Jelma afspraken maken voor de dag van morgen en we eten vis.
Ik ga de volgende ochtend naar de vissers, die met kleine bootjes uit zee komen en die aan het strand hun vis al verkopen. Het komt me voor als een ontmoetingsplaats voor de mannelijke bevolking. We lopen later in de ochtend het dorp Moulay-Bousselham in. We zien de nieuwe huizen van de buitenlanders, maar we zien ook de krotten van golfplaat en zeildoek aan de rand van het dorp. Ik geniet van het hele dorpse gebeuren. Handelaren met aardbeien, vis, brood en vlees. Mannen, die zitten, vrouwen die zitten, of bedelen. Het is al met al een hele bedrijvigheid.
We gaan in de middag met motorboten op de lagune varen en we zien verschillende vogels, zoals de stern en de zeearend. De flamingo’s staan in de verte, waar we vanwege het ondiepe water niet bij kunnen komen. We roepen en klappen, om ze aan het vliegen te krijgen, maar de vogels denken waarschijnlijk “Die zijn gek”en blijven gewoon staan.
We gaan in de avond lekker vis eten in een visrestaurant als afsluiting van een inspirerende dag.
We rijden maandag naar Mohammedia. Ik wil binnendoor rijden, maar de weg is te slecht en ik wil de caravan wel een beetje heel houden.
We rijden dus over de peage. We rijden langs de vruchtbare kuststrook. We zien velden met aardbeien en andere gewassen. Er wordt met de hand geploegd, gezaaid en geoogst. Veel mannen en vrouwen doen gebukt hun werk.
We zien kassen van plastic zeildoek, waar bananenbomen in groeien. Op één plaats hebben we zelfs een rijstplantage gezien. We rijden het laatste stuk over de kustweg langs het enorme paleis van de koning. Dit staat wel in schril contrast met de krottenwijken, die we ook vandaag weer zien.
We komen met alle anderen in de loop van de middag op de camping aan. We hebben een dag met een temperatuur van van boven de dertig graden, dus een drankje gaat er aan het einde van de middag wel in.
Het is nu dinsdagochtend en ik zit zowaar in de caravan aan dit verslag te werken. Het is hier beter uit te houden dan buiten, want daar is het bloedheet en nare vliegen prikken je lek.
Ik heb inmiddels een dongel gekocht van Maroc telecom, dus ik kan vanuit de caravan tot eind mei internetten. We kunnen tegenwoordig ook “skypen”, zelfs met een webcam, die ik in Spanje heb gekocht. Dus, skypers, zet hem op!
We gaan vanmiddag met de bus naar Rabat. We gaan de Tour de Hassan bezichtigen en het mausoleum van Mohammed de Vijfde. We maken tenslotte een rondwandeling door de Oudaïa-kasba.
We gaan morgen weer en route, waar ik jullie later verslag over doe.
Een lieve groet,
Joke en John..
-
27 April 2010 - 20:27
Jos En Jolanda:
Geweldig weer te lezen!!
Geniet er lekker van!!
Kussies
Jos en Jolanda -
27 April 2010 - 20:49
Mike Leegstra:
Hallo Joke en John,
Het wordt weer een enerverende reis.John's geduld wordt op de proef gesteld.Gelukkig is er steeds een groepsgenoot
die de oplossing biedt.Wij wensen jullie een boeiende reis.Groeten vanuit de Fuchsiastraat. Peer en Mike -
28 April 2010 - 06:03
Manita:
Ik vind het echt geweldig om jullie belevenissen te lezen. Ik ga alvast een cursus techniek bestellen bij het LOI. Groetjes en dikke kus Manita -
28 April 2010 - 06:14
Gerard:
Erg leuk en herkenbaar verslag! Die rijst plantage z\al wwel en zeldzaam stukje gras zijn geweest!
Veel plezier.
Frans en Gerard -
28 April 2010 - 06:42
Elly:
Dat jullie reis saai is kun je bepaald niet zeggen, er is altijd wel iets wat gebeurt, gelukkig zijn er helpende handen. Houd jullie haaks, geniet , maar wees ook voorzichtig, hug, Elly -
28 April 2010 - 07:06
Remy:
Hoi Pa en ma
Na gisteren eerst geskypt te hebben ben ik van de bank gevallen van het lachen echt iets voor jou om iemand met zijn meetdinges te stalken net zo lang tot dat je koets het weer doet.groetjes tot snel
Remy -
28 April 2010 - 08:28
Marcel En Hellen:
Hoi Joke en John,
Wij zijn trouwe lezers van jullie avonturen en genieten ervan. Heel veel plezier en niet te veel in de stress raken hoor!lfs Marcel en Hellen -
30 April 2010 - 10:12
Lida:
De verslagen blijven spannend om te lezen ,er gebeurt ieder verslag wel wat spannends maar gelukkig lost het steeds weer op.hier is alles rustig,doe voorzichtig aan knuffel. -
30 April 2010 - 10:12
Lida:
De verslagen blijven spannend om te lezen ,er gebeurt ieder verslag wel wat spannends maar gelukkig lost het steeds weer op.hier is alles rustig,doe voorzichtig aan knuffel. -
30 April 2010 - 17:38
Mark Gerritsma:
beste John en Joke,
Een goede tijd in Marokko....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
