We zijn In Boedapest gearriveerd!

Onze camping “Paradise Garden” ligt bij de plaats Kaumberg in het Wienerwald. Het is er zo landelijk, dat je overdag alleen het geblèr van schapen hoort, want dit geluid noem ik geen blaten meer.
Het Wienerwald blijkt verder van Wenen af te liggen, dan ons lief is. We moeten eerst 30 km met de auto rijden en dan nog met tram, of trein naar het centrum. Dit is voor ons iets teveel, om Wenen voor de derde keer te bezoeken.
We wandelen wat, we doen boodschappen en verder wachten we af, dat het weer droog en beter wordt. Het blijft buiig, maar vrijdag is een aardige dag, om buiten te kunnen zitten. ’s Avonds ga ik weer lekker in het vier sterren gebouw douchen. Ik ga lekker in een grote ruimte met wastafel en douche een stortbad nemen. Ik ga in mijn niksie onder de douche staan, maar er komt geen water uit. Ik drukken tegen de sensor, maar geen water, zwaaien naar de sensor, geen water, slaan op de sensor, maar nog steeds geen water, zelfs wat schelden helpt niets. Dan maar, bloot, sluipend naar de volgende douche, waar de bevrijding op mij wacht en ik lekker kan soppen. Zaterdag moet de kentering naar beter weer komen, maar als we bij het opstaan de hoeveelheid wolken zien, besluiten we om naar Boedapest af te reizen.
De reis verloopt vlekkeloos. We plassen onderweg voor 50 cent p.p. en we lunchen in de caravan.
We komen dus goedgemutst op het einde van de middag bij de Haller camping midden in de bebouwde kom van Boedapest.
Den slaat ons de schrik om het hart! Tegen eerdere ervaringen in en geheel onverwacht blijkt de camping tjok en tjokvol. Het is razend druk bij de receptie en de scheerlijnen van de vele kleine tentjes lijken in een kluwe in elkaar verweven.
Bij de receptie reageert men kort maar krachtig: “ Als er niet gereserveerd is, is er geen plaats” en is het omkeren geblazen.
Ik haal de reserveringsmail van Klaas erbij en alle gegevens van de groep.Dit blijkt gelukkig te werken.
Er is nog een klein plekje, praktisch óp het terras van het restaurant en voor de "uitkijk" van drie à vier kleine tentjes. Tegen betaling van twee blikjes bier
krijgen we hulp, om de caravan op zijn plek te manouvreren. We vinden het gê-
nant, maar we zijn toch blij met onze plek.
Ik maak me meteen zorgen, hoe we in dit mierennest, waar niet echt wordt geresrveerd, plaats moeten bieden aan twaalf campers en vier caravans.
De volgende ochtend ziet alles er echter veel zonniger uit. Er zijn campers vertrokken en er zijn weer plaatsen om in te nemen. Er is verderop ook een groot parkeerterrein, om als noodopvang te dienen.
We gaan dus zondag met zonnig weer en in opgewekte stemming met de tram genieten van de Donau en we storten ons even in de toeristische drukte van het centrum.
Maandag wordt boodschappendag. Er is een groot winkelcentrum in de buurt, waar we inkopen kunnen doen en waar tussen de middag door de werkende bevolking voor een habbekrats wordt gegeten.
’s Avonds gaan we weer naar de Donau, om te genieten van de verlichting van de gebouwen en de bruggen en ons onder te dompelen in de sfeer van de zomerse drukte in een zwoele avond.
Dinsdag gaan we met het, gratis, openbaar vervoer naar de Gellértheuvel, waar vandaan we een prachtig uitzicht hebben over Boedapest en over de Donau.
Vandaag, woensdag, is het Nationale Feestdag , ter ere van Sint-Stefanus. Koning Stefanus was de stichter van de natie. Er staan podia langs de Donau, de winkels zijn gesloten en er is vanavond een groota afsluitend vuurwerk, maar voorlopig regent het vanaf de vroege morgen pijpen stelen en zitten wij knus in onze caravan.