van Edirne naar Koycegiz
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
13 September 2014 | Turkije, Köyceğiz
Zaterdag in Edirne! De camping is nog drassig na de vele regen van gisteren. Om negen uur staat de dolmus gereed, om ons naar de grote moskee te brengen. Deze moskee is gebouwd door de beroemdste architect van Turkije en moest gaan wedijveren met de Aya Sophia in Istanbul.
De moskee in Edirne wint het glansrijk, vanwege de sereniteit, de rust en de overweldigende grootsheid. Dit geeft een ander gevoel, dan het toeristische museum, waartoe de Aya Sophia is verworden.
Hierna is iedereen vrij, om te gaan en te staan. De meesten gaan naar het postkantoor met ingevuld formulier, paspoort en autopapieren, om een sticker te kopen voor de tolwegen.
Ik heb dit gisteren duidelijk aan alle chauffeurs uitgelegd.
Wij gaan eerst koffie drinken en naar de Vodafone winkel voor een Turkse sim kaart. Dit heeft over de dag verdeeld bijna twee uur in beslag genomen met aan het einde van het liedje, dat de sim kaart niet werkt en ik mijn gfeld terug krijg. Is de telefoon wel sim Lock vrij??? Als we reisgenoten aan de koffie met gebak zien zitten en een soort tearoom, dan gaan wij er bij zitten.
Ik neem een heerlijke cappuccino en omdat ik toch aan het lijnen ben, neem ik een enorme punt overheerlijke taart. Alleen jammer, dat de punt zo groot is, dat ik Joke een stuk moet geven.
Reisgenoot Aalt baalt, want hij moet terug naar de camping, omdat hij zijn autopapieren is vergeten en zijn papieren dan niet in behandeling worden genomen.
Snot-ver-dikkeme, ik heb, als Jan Doedel, ook mijn papieren in de caravan laten liggen.
Er zit dus niets anders op, dan samen met de bus terug te gaan. Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen en ondanks de plu kunnen we aardig opdrogen, als we bijna een uur op de bus moeten wachten.
Bij de camping zien we een vrouw bij de bushalte staan, wij dus als de gesmeerde bliksem de papieren pakken en terug naar de weg rennen. Aldaar regen ,maar vrouw weg en bus weg.
De ouden mannen gaan maar staan liften en spoedig worden we een eind op weg meegenomen en komen bijna twee uur na vertrek weer op de afgesproken plaats terug.
Het gat inmiddels wel zo geweldig hard stortregenen, dat de straat een goot wordt en het water door het overdekte terras stroomt. Er komt maar geen eind aan, dus wij blijven wachten en we zien van tijd tot tijd een verzopen kat het terras binnen rennen.
Uiteindelijk wordt het wat droger en gaan we met zijn vieren Turks eten en wordt het toch nog gezellig.
Op de camping hoor ik klachten van de dames over de smerige toiletten en het koude water.
Ik ben met de klachten naar de eigenaresse gegaan, die pisnijdig wordt en onze vrouwen als smeerpijpen bestempeld. Ik kende de vrouw al als een lastige tante, die de kunst verstaat de klanten van haarcamping te verjagen en er dan heilig van overtuigd is, dat ze de weggebleven klanten, zoals A.N.W,B,, niet meer op haar terrein wil hebben.
Ik laat haar verder maar in haar sop gaarkoken, want de volgende week komt er nog een groep van ons.
Zondag rijden we naar de kust, waar onderweg het water weer met bakken naar beneden komt, waardoor er stapvoets gereden moet worden.
De camping is een modderpoel, maar als ’s middags de zon gaat schijnen, zijn er verschillende dapperen, die in de zee gaan zwemmen.de volgende dag is iedereen al voor dag en dauw druk aan het inpakken, om tijdig de camping te verlaten.
We gaan met de pont de Dardanellen over en de mensen denken kennelijk, dat de laatste boot om negen uur ’s morgens gaat.
We komen na zware slagregens op de camping in Bergama aan, waar het op de camping laag water is. Sopper de sop sop vindt iedereen een plaats en de zon is kennelijk van streek, want die gaat gewoon schijnen.
Aan het einde van de middag kunnen we zelfs gaan zwemmen in het zwembad. We genieten ’s avonds buiten van een heerlijk lopend buffet, zo is eind goed, al goed.
Dinsdag komen we aan in Kusadasi. Dit is natuurlijk toerisme, toerisme, toerisme. Naast de bevolkte hotels liggen er schepen met wel 4.000 man.
Ik heb een mobiele router, om contact met de buitenwereld te onderhouden. Ik heb daar een sim kaart voor gekocht zonder enige kennis van zaken.
Ik heb een van mijn hulp biedende reisgenoten verkeerd begrepen en ik heb ’s nachts de update van de kaart van Europa voor mijn Garmin willen downloaden. Uiteindelijk is de kaart van Europa niet gedownload en is de 4 giga bite van mijn sim kaart verpierd. Ik heb weer door schade en schande moeten leren.
Woensdag zijn we met de bus naar Efese gegaan, waar het de Kalverstraat leek bij 30 °C.
De gids heeft een hele encyclopedie opgelepeld, waar ik de eerste bladzijde nog niet van heb onthouden. We gaan veel uit eten, dus met deze manier van “lijnen”, kom ik aan in plaats van dat ik afval.
Vrijdag zijn we naar Pamukkale gereden, waar we onder aan de kalkrotsen staan. Bij het vallen van de avond zijn we naar boven gelopen. Het is zo schilderachtig, dat ik er wel een paar pijnlijke voeten voor over heb. 9 Je moet immers op blote voeten over het soms ribbelige kalksteen naar boven.
De temperatuur is de laatste dagen rond de 30°C, dus het is goed om uit te houden. Om goed te slapen, is het echter voor mij iets te warm. Vandaag, zaterdag zijn we in Koycegiz aangekomen, waar we morgen heerlijk gaan varen.
Tot zover de tweede week van onze reis.
De moskee in Edirne wint het glansrijk, vanwege de sereniteit, de rust en de overweldigende grootsheid. Dit geeft een ander gevoel, dan het toeristische museum, waartoe de Aya Sophia is verworden.
Hierna is iedereen vrij, om te gaan en te staan. De meesten gaan naar het postkantoor met ingevuld formulier, paspoort en autopapieren, om een sticker te kopen voor de tolwegen.
Ik heb dit gisteren duidelijk aan alle chauffeurs uitgelegd.
Wij gaan eerst koffie drinken en naar de Vodafone winkel voor een Turkse sim kaart. Dit heeft over de dag verdeeld bijna twee uur in beslag genomen met aan het einde van het liedje, dat de sim kaart niet werkt en ik mijn gfeld terug krijg. Is de telefoon wel sim Lock vrij??? Als we reisgenoten aan de koffie met gebak zien zitten en een soort tearoom, dan gaan wij er bij zitten.
Ik neem een heerlijke cappuccino en omdat ik toch aan het lijnen ben, neem ik een enorme punt overheerlijke taart. Alleen jammer, dat de punt zo groot is, dat ik Joke een stuk moet geven.
Reisgenoot Aalt baalt, want hij moet terug naar de camping, omdat hij zijn autopapieren is vergeten en zijn papieren dan niet in behandeling worden genomen.
Snot-ver-dikkeme, ik heb, als Jan Doedel, ook mijn papieren in de caravan laten liggen.
Er zit dus niets anders op, dan samen met de bus terug te gaan. Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen en ondanks de plu kunnen we aardig opdrogen, als we bijna een uur op de bus moeten wachten.
Bij de camping zien we een vrouw bij de bushalte staan, wij dus als de gesmeerde bliksem de papieren pakken en terug naar de weg rennen. Aldaar regen ,maar vrouw weg en bus weg.
De ouden mannen gaan maar staan liften en spoedig worden we een eind op weg meegenomen en komen bijna twee uur na vertrek weer op de afgesproken plaats terug.
Het gat inmiddels wel zo geweldig hard stortregenen, dat de straat een goot wordt en het water door het overdekte terras stroomt. Er komt maar geen eind aan, dus wij blijven wachten en we zien van tijd tot tijd een verzopen kat het terras binnen rennen.
Uiteindelijk wordt het wat droger en gaan we met zijn vieren Turks eten en wordt het toch nog gezellig.
Op de camping hoor ik klachten van de dames over de smerige toiletten en het koude water.
Ik ben met de klachten naar de eigenaresse gegaan, die pisnijdig wordt en onze vrouwen als smeerpijpen bestempeld. Ik kende de vrouw al als een lastige tante, die de kunst verstaat de klanten van haarcamping te verjagen en er dan heilig van overtuigd is, dat ze de weggebleven klanten, zoals A.N.W,B,, niet meer op haar terrein wil hebben.
Ik laat haar verder maar in haar sop gaarkoken, want de volgende week komt er nog een groep van ons.
Zondag rijden we naar de kust, waar onderweg het water weer met bakken naar beneden komt, waardoor er stapvoets gereden moet worden.
De camping is een modderpoel, maar als ’s middags de zon gaat schijnen, zijn er verschillende dapperen, die in de zee gaan zwemmen.de volgende dag is iedereen al voor dag en dauw druk aan het inpakken, om tijdig de camping te verlaten.
We gaan met de pont de Dardanellen over en de mensen denken kennelijk, dat de laatste boot om negen uur ’s morgens gaat.
We komen na zware slagregens op de camping in Bergama aan, waar het op de camping laag water is. Sopper de sop sop vindt iedereen een plaats en de zon is kennelijk van streek, want die gaat gewoon schijnen.
Aan het einde van de middag kunnen we zelfs gaan zwemmen in het zwembad. We genieten ’s avonds buiten van een heerlijk lopend buffet, zo is eind goed, al goed.
Dinsdag komen we aan in Kusadasi. Dit is natuurlijk toerisme, toerisme, toerisme. Naast de bevolkte hotels liggen er schepen met wel 4.000 man.
Ik heb een mobiele router, om contact met de buitenwereld te onderhouden. Ik heb daar een sim kaart voor gekocht zonder enige kennis van zaken.
Ik heb een van mijn hulp biedende reisgenoten verkeerd begrepen en ik heb ’s nachts de update van de kaart van Europa voor mijn Garmin willen downloaden. Uiteindelijk is de kaart van Europa niet gedownload en is de 4 giga bite van mijn sim kaart verpierd. Ik heb weer door schade en schande moeten leren.
Woensdag zijn we met de bus naar Efese gegaan, waar het de Kalverstraat leek bij 30 °C.
De gids heeft een hele encyclopedie opgelepeld, waar ik de eerste bladzijde nog niet van heb onthouden. We gaan veel uit eten, dus met deze manier van “lijnen”, kom ik aan in plaats van dat ik afval.
Vrijdag zijn we naar Pamukkale gereden, waar we onder aan de kalkrotsen staan. Bij het vallen van de avond zijn we naar boven gelopen. Het is zo schilderachtig, dat ik er wel een paar pijnlijke voeten voor over heb. 9 Je moet immers op blote voeten over het soms ribbelige kalksteen naar boven.
De temperatuur is de laatste dagen rond de 30°C, dus het is goed om uit te houden. Om goed te slapen, is het echter voor mij iets te warm. Vandaag, zaterdag zijn we in Koycegiz aangekomen, waar we morgen heerlijk gaan varen.
Tot zover de tweede week van onze reis.
-
13 September 2014 - 18:53
Gert Jan En Jantien:
Heerlijk dat je zo vaak en mooi schrijft. We beleven het nu evengoed. Hartelijk dank.
GJ en J
-
13 September 2014 - 20:40
Gerard:
Hoi Joke en John,
Kut, wat zijn die letters klein werkelijk niet te lezen voor deze ouwe dus reageer ik maar gewoon even. Gewoon even wat van ons laten horen!! hier bij en met ons gaat alles natuurlijk goed;-) Meer zorgen maken wij ons over Sjaques. Natuurlijk ging hij al een tijd je vooral geestelijk achter uit maar nu is hijnook lichamelijk aan het kwakkelen gegaan. het begon eigenlijk toen ziji in een Hotel zaten op de Veluwe voor een vakantie van een week. pa is toen aan de diarree gegaan en is daar tot en met naar huis gaan niet vanaf gekomen. Ik denk drie dagen na thuis komst kon jij zichzelf niet meer omhoog in bed krijgen laat staan lopen zo ernstig was hij verzwakt. (Eerdere bloedafname voor zijn geplande operatie een de prostaat lieten veel te lage zout waarden zien). hij is met de brandweer uit huis getakeld en opgenomen. Na\ een week is hij weer ontslagen maar trap lopen zit er niet in zodat zijn bed in de kamer staat en hij thuiszorg heeft. Een snelle operatie zou het beste zijn vor hem waardoor vochtophoping in benen achter longen etc etc over zullen gaan. snel aansterken en dan onder het mesje. Jet trekt het op het ogenblik ook niet dus.!
Vandaag is onze Ieneke jarig. Haar eerste verjaardag sinds dat George er niet meer is. Morgen gaan wij met z'n allen brunchen bij vd valk in Dordrecht. Ik hoop dat jullie er een volgende keer weer bij zullen zijn als we weeris wat gezamelijks doen. Al met al lopen jullie best wel wat gelegenheden mis niet alleen van onze kant natuurlijk.
Eergisteren is Nel, de moeder van Jolanda gecremeerd. volgens hun is alles net zo gegaan zoals zij dat gewild zou hebben. Nou, prachtig toch!
Natuurlijk had mijn eerste vraag moeten zijn, hoe gaat het met jullie mar daar zou je op hebben kunnen reageren in e trant van dat schrijf ik je toch net ;-)
Wij gaan er gewon van uit dat jullie het geweldig hebben.Mocht er echt wat mis zijn dan horen we dat wel via en normale mail.
Als we morgen bj Ieneke zijn geweest pak ik een leesbril en ga het verslag lezen. Nu naar bed.
Heel veel knuffels.
Nog een goede en fijne eis!!!!!!
Frans en Gerard -
14 September 2014 - 19:30
Jos En Jolanda:
Hoi Joke en John,
Wij hebben hier best aardig weer, zeker als ik jullie verhalen lees.
Laten we maar hopen dat het snel mooier wordt.
Fijne reis verder met veel zonnetje schijn.
Dikke knuffels van
Jos en Jolanda -
15 September 2014 - 10:17
Carry:
Dag Joke en John,
Wat een verhalen weer, heerlijke leesvoer John! In 1971 (flower power periode) ben ik ook op de camping in Erdine geweest. Zo te horen is het nog het zelfde:-).
Op de club is zaterdag the Hot Road Race geweest met een prachtig feest erna. Je begrijpt het, we hebben jullie gemist. Wij zijn dus geen eerste geworden!
Hartellijke groet,
Carry -
16 September 2014 - 07:50
Marjolijn Hendriksen:
Dag John,
Ik reis met Rob&Inge een week achter jullie aan.
Wat is de zon toch een belangrijke reisgenoot!
Gelukkig treffen wij het goed.
Zit nu met klein ontbijt bij het zwembad, in Bergama, na het voortreffelijke Buffet gisteravond ........
Inderdaad geen reis om van af te vallen.
Verheug me op het vervolg,
Groet van marjolijn hendriksen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
