De eerste plooitjes
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
09 April 2014 | Marokko, Tafraout
We hebben maandagavond lekker met zijn allen gefrituurde soorten vis gegeten.
De stemming zit er goed in en in het “kippenhok” wordt ook nog gezongen, waarbij een ober de avond van zijn leven had.
De volgende ochtend is het weer opkrassen geblazen. Ik heb bij een mannetje, dat een winkeltje heeft, bestaande uit een uitgifte luik, brood voor de hele groep besteld. Het luik is dicht en er is geen enkel leven te bespeuren. Er is wel een deur naast met een binnenplaats en een huis met open deur. Ik ben maar begonnen te roepen, maar ondanks dat ik de longen uit mijn lijf roep, is er geen teken van leven.
Maar wat zie ik daar, daar komt mijn mannetje met twee zakken brood aangelopen. Hij heeft wel zes broden tekort, maar daar gaat hij weer voor terug.
We rijden een mooie weg langs de kust. Het is alleen jammer, dat er een zeedamp hangt, waardoor de rotskust aan het oog wordt onttrokken.
In de middag komen we na weer een schitterende rit op de camping. Omar heeft plaatsen voor ons vrijgehouden, maar omdat de camping klein is staan we erg dicht bij elkaar.
Als de mensen wat verder uit elkaar gaan staan, gaat Mohammed compleet door het lint. Dit escaleert, waardoor mensen zich beledigd voelen en niet meer op deze camping willen blijven.
We dreigen te vertrekken, als Omar niet zijn verontschuldigingen voor de hele groep aanbiedt.
Omar doet dit en we besluiten te blijven, op twee equipes na. Zij nemen geen genoegen met de excuses. Zij gaan weg en we zien ze weer over twee dagen.
Omar heeft ’s middags koekjes gekocht voor de groep, om zijn goede wil te tonen.
Aan het einde van de middag hebben we met zijn allen geborreld met een stukje vis, dat een van de groepsleden heeft gerookt.
Joke en ik zijn door Loes en Wim uitgenodigd, om mee te gaan eten in een hotel, dat door een Hollandse vrouw wordt gerund en die de schoonzus van een kennis is.
Buiten, dat we heerlijk aan de rand van het zwembad hebben gegeten, is het een bijzondere avond geworden door het levensverhaal van de vrouw.
Zij was veertig jaar en als backpacker in Marokko, toen ze het gevoel kreeg ,dat dit het land van haar toekomst zou worden. Ze heeft er een stuk grond gekocht en ze heeft er een schitterend hotel op gebouwd met veel doorzettingsvermogen en een ijzeren wil.
Deze bijzondere ontmoeting is een geweldige afsluiting van deze dag.
Het echte afsluiten duurt nog even, want de temperatuur blijft zo hoog, dat je feitelijk niet naar bed wilt gaan. Dus een borreltje drinken bij de buren en dan toch nog; “welterusten”.
Hartelijke groeten,
Joke en john.
De stemming zit er goed in en in het “kippenhok” wordt ook nog gezongen, waarbij een ober de avond van zijn leven had.
De volgende ochtend is het weer opkrassen geblazen. Ik heb bij een mannetje, dat een winkeltje heeft, bestaande uit een uitgifte luik, brood voor de hele groep besteld. Het luik is dicht en er is geen enkel leven te bespeuren. Er is wel een deur naast met een binnenplaats en een huis met open deur. Ik ben maar begonnen te roepen, maar ondanks dat ik de longen uit mijn lijf roep, is er geen teken van leven.
Maar wat zie ik daar, daar komt mijn mannetje met twee zakken brood aangelopen. Hij heeft wel zes broden tekort, maar daar gaat hij weer voor terug.
We rijden een mooie weg langs de kust. Het is alleen jammer, dat er een zeedamp hangt, waardoor de rotskust aan het oog wordt onttrokken.
In de middag komen we na weer een schitterende rit op de camping. Omar heeft plaatsen voor ons vrijgehouden, maar omdat de camping klein is staan we erg dicht bij elkaar.
Als de mensen wat verder uit elkaar gaan staan, gaat Mohammed compleet door het lint. Dit escaleert, waardoor mensen zich beledigd voelen en niet meer op deze camping willen blijven.
We dreigen te vertrekken, als Omar niet zijn verontschuldigingen voor de hele groep aanbiedt.
Omar doet dit en we besluiten te blijven, op twee equipes na. Zij nemen geen genoegen met de excuses. Zij gaan weg en we zien ze weer over twee dagen.
Omar heeft ’s middags koekjes gekocht voor de groep, om zijn goede wil te tonen.
Aan het einde van de middag hebben we met zijn allen geborreld met een stukje vis, dat een van de groepsleden heeft gerookt.
Joke en ik zijn door Loes en Wim uitgenodigd, om mee te gaan eten in een hotel, dat door een Hollandse vrouw wordt gerund en die de schoonzus van een kennis is.
Buiten, dat we heerlijk aan de rand van het zwembad hebben gegeten, is het een bijzondere avond geworden door het levensverhaal van de vrouw.
Zij was veertig jaar en als backpacker in Marokko, toen ze het gevoel kreeg ,dat dit het land van haar toekomst zou worden. Ze heeft er een stuk grond gekocht en ze heeft er een schitterend hotel op gebouwd met veel doorzettingsvermogen en een ijzeren wil.
Deze bijzondere ontmoeting is een geweldige afsluiting van deze dag.
Het echte afsluiten duurt nog even, want de temperatuur blijft zo hoog, dat je feitelijk niet naar bed wilt gaan. Dus een borreltje drinken bij de buren en dan toch nog; “welterusten”.
Hartelijke groeten,
Joke en john.
-
09 April 2014 - 13:57
Jos En Jolanda:
Het blijft leuk om je verhalen te lezen. Zeker omdat ik alles voor me zie, dan even naar mijn bureau kijk en misschien zelfs op die manier kamperen wel leuk zou vinden. Maar wees gerust ook deze flits is toch weer van korte duur.
Genieten jullie maar lekker.
Ik ga weer aan het werk.
Dikke knuffel van
Jos en Jolanda -
09 April 2014 - 19:32
Ab:
Ha john, ben je al weer een beetje bij de mensen? Hoorde van manita dat je niet helemaal lekker was. What's new! -
13 April 2014 - 17:30
Hiekje Vander Boon:
Hallo Joke en John, Met plezier lezen wij jullie reisverslag. Een goede reis verder en doe de groeten aan Janny en John Vroon van Hans en Hiekje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
