De voetsporen van Griekse en Romeinse beschaving
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
21 September 2009 | Jordanië, Jerash
We bevinden ons in een onwerkelijke wereld, als we met de caravan door het chaotische verkeer van Damascus rijden. We knijpen elkaar, als we vlak bij Libanon zitten, of op de weg, die naar Irak gaat.
Na Cappadocie hebben we een nacht aan zee gestaan. Ik ben daar uit mijn fontanel gewaaidm dus zwemmen zat er niet in. We zijn wel om half zes opgestaan, om in colonne naar de Syrische grens te rijden.
De grenspassage is een crime, maar is niets vergeleken bij de vele kilometers vrachtwagens, die voor de grens staan te wachten.
Bussen met vakantiegangers worden helemaal binnenste buiten gekeerd, maar wij mogen na vele uren wachten toch doorrijden.
We staan de eerste nacht op een plek, die men camping noemt in de buurt van een school. Ik wil de volgende ochtend, als oud schoolmeester, een foto maken van alle kinderen, die in schooluniform in het gelid staan en naar ( het geschreeuw van) de directuer luisteren. Als ik aan de rand van het schoolplein sta, word ik boosaardig van het schoolplein afgejaagd en krijgt iemand de opdracht het hek te sluiten. We hebben een mooie route uitgestippeld naar de volgende plaats. We vinden de route echter met geen mogelijkheid, want de verkeersborden zijn verweerd en verteerd en dus nauwelijks te lezen. We rijden naar het Craq des Chevaliers en het is maar net aan, dat ik door de smalle straten, de scherpe bochten en de steile weg omhoog kan komen. Ik heb gelukkig een lage gearing, anders had ik nu nog onderaan het dorp gestaan.
We hebben een rondleiding door het kasteel gehad en we hebben, dankzij de prima gids, nog nooit zo een imposant kasteel gezien. Tjonge, jonge, die Kruisvaarders zijn echt geen lievertjes geweest. s Middags op bezoek geweest bij een Syrische bakker en haar familie, erg gastvrij en leuk om te zien, hoe de vrouw zwart en smoezelig, toch brood voor de hele omgeving bakt.
We zijn daarna naar Palmyra gereden, ruim 200 km door de woestijn.Het is fascinerend, maar bijna niet te vertellen, wat er in deze onmetelijkheid door je heen gaat.
Het is volkomen onbegrijpelijk, hoe de nomaden daar van God en alle mensen verlaten in hun tenten kunnen leven.
Palmyra is een uitzonderlijke Grieks, Romeinse stad met mooie badhuizen, pleinen, karavaan wegen en een gigantische tempel voor de hoofdgod Bel, of Baal.
We zijn daarna door de woestijn, vlak langs Irak, naar Damascus gereden, waar we heerlijk zijn verdwaald, maar waar we door een vriendlijke Syrier toch weer uitgeloodst zijn.
We komen zo in Bosra, waar we een schitterend Romeins theater en de oude stad hebben bezocht. Dit alles is uit basalt opgebouwd. De volgende dag zijn we weer om half zes opgestaan. We zijn in de stortregens, weg is spekglad, in colonne naar de grens gereden. De gids zou daar om acht uur zijn, maar kwam om elf uur aanzetten. Bij wachten in de kantoren vallen de oorlogszuchtige films op, die steeds vertoond worden. We komen zonder kleerscheuren de grens over. We zitten in Jordanie!!!!
We worden uiteraard al dagenlang dag en nacht begeleid door gebed en gezang, dat luid uit de minaretten schalt. Het is vanaf gisteren suikerfeest. De mensen zijn erg aardig en behulpzaam. De oudere kinderen zijn echter stront vervelend bij het onbeschofte af.
We trekken morgen weer de woestijn in en we gaan daarna naar de Dode Zee.
Ik hoop jullie van daar uit weer te kunnen berichten.
Ik ga nu proberen, of ik wat foto,s uit Istanbul kan plaatsen. Lukt dit niet, dan niet schieten op de pianist, hij doet zijn best.
Een lieve groet van Joke en John.
Na Cappadocie hebben we een nacht aan zee gestaan. Ik ben daar uit mijn fontanel gewaaidm dus zwemmen zat er niet in. We zijn wel om half zes opgestaan, om in colonne naar de Syrische grens te rijden.
De grenspassage is een crime, maar is niets vergeleken bij de vele kilometers vrachtwagens, die voor de grens staan te wachten.
Bussen met vakantiegangers worden helemaal binnenste buiten gekeerd, maar wij mogen na vele uren wachten toch doorrijden.
We staan de eerste nacht op een plek, die men camping noemt in de buurt van een school. Ik wil de volgende ochtend, als oud schoolmeester, een foto maken van alle kinderen, die in schooluniform in het gelid staan en naar ( het geschreeuw van) de directuer luisteren. Als ik aan de rand van het schoolplein sta, word ik boosaardig van het schoolplein afgejaagd en krijgt iemand de opdracht het hek te sluiten. We hebben een mooie route uitgestippeld naar de volgende plaats. We vinden de route echter met geen mogelijkheid, want de verkeersborden zijn verweerd en verteerd en dus nauwelijks te lezen. We rijden naar het Craq des Chevaliers en het is maar net aan, dat ik door de smalle straten, de scherpe bochten en de steile weg omhoog kan komen. Ik heb gelukkig een lage gearing, anders had ik nu nog onderaan het dorp gestaan.
We hebben een rondleiding door het kasteel gehad en we hebben, dankzij de prima gids, nog nooit zo een imposant kasteel gezien. Tjonge, jonge, die Kruisvaarders zijn echt geen lievertjes geweest. s Middags op bezoek geweest bij een Syrische bakker en haar familie, erg gastvrij en leuk om te zien, hoe de vrouw zwart en smoezelig, toch brood voor de hele omgeving bakt.
We zijn daarna naar Palmyra gereden, ruim 200 km door de woestijn.Het is fascinerend, maar bijna niet te vertellen, wat er in deze onmetelijkheid door je heen gaat.
Het is volkomen onbegrijpelijk, hoe de nomaden daar van God en alle mensen verlaten in hun tenten kunnen leven.
Palmyra is een uitzonderlijke Grieks, Romeinse stad met mooie badhuizen, pleinen, karavaan wegen en een gigantische tempel voor de hoofdgod Bel, of Baal.
We zijn daarna door de woestijn, vlak langs Irak, naar Damascus gereden, waar we heerlijk zijn verdwaald, maar waar we door een vriendlijke Syrier toch weer uitgeloodst zijn.
We komen zo in Bosra, waar we een schitterend Romeins theater en de oude stad hebben bezocht. Dit alles is uit basalt opgebouwd. De volgende dag zijn we weer om half zes opgestaan. We zijn in de stortregens, weg is spekglad, in colonne naar de grens gereden. De gids zou daar om acht uur zijn, maar kwam om elf uur aanzetten. Bij wachten in de kantoren vallen de oorlogszuchtige films op, die steeds vertoond worden. We komen zonder kleerscheuren de grens over. We zitten in Jordanie!!!!
We worden uiteraard al dagenlang dag en nacht begeleid door gebed en gezang, dat luid uit de minaretten schalt. Het is vanaf gisteren suikerfeest. De mensen zijn erg aardig en behulpzaam. De oudere kinderen zijn echter stront vervelend bij het onbeschofte af.
We trekken morgen weer de woestijn in en we gaan daarna naar de Dode Zee.
Ik hoop jullie van daar uit weer te kunnen berichten.
Ik ga nu proberen, of ik wat foto,s uit Istanbul kan plaatsen. Lukt dit niet, dan niet schieten op de pianist, hij doet zijn best.
Een lieve groet van Joke en John.
-
21 September 2009 - 13:34
Jos En Jolanda:
Ben blij dat je je lage gearing bij je hebt. Zo toch wat geweest zijn als je die niet gehad zou hebben!! Het is weer onbeschrijfelijk als ik, met heel veel plezier jullie verslag lees.
Geef Joke een knuffel van ons! -
21 September 2009 - 14:32
Henk:
Het is natuurlijk wel zelfkastijding om vanuit een duf kantoortje jullie avonturen te volgen. Visioenen van Lawrence of Arabia & Harrison Ford in een of andere soekh nestelen zich op je netvlies. Nog effe wachten, dan mag ik misschien ook buiten spelen! Jaloers? Ja toch wel een beetje, maar gelukkig hebben we de HRR
om onder begeleiding af en toe een zandheuveltje te pakken. Tot het donker wordt en het niet meer kan. Het kan mij niet snel genoeg wintertijd worden wat dat betreft. De hartelijke groeten, natuurlijk ook van Julie. -
22 September 2009 - 06:19
Wim Speijk:
Wat een adembenemende ervaring lijkt wel of jullie op een heel andere planeet zijn, geweldig kunnen jullie nog wel terug naar de beschaafde? wereld?
Groeten en nog heel veel plezier!! -
26 September 2009 - 22:28
Jane Hamstra:
Tja....wij zijn net terug van ..... een weekje fietsen in.....Drenthe.Hi,hi.
Enorm genoten en geboft met het weer.
John, heerlijk dat je verhalen blijft sturen.
Her is zo genieten van jullie ongelooflijke avontuur!Lieve groet voor beiden van Ronald en Jane
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
