Bij een probleem........... niet nagedacht, .....+

Zaterdagmiddag komen we in de buurt van het vakantiehuis van Lida en Jacques. Jacques is ons tegemoet gereden, om het laatste stuk voor te rijden. Er zijn klimmetjes en een scherpe bocht. bij het huis is het echter zo steil, dat het welhaast onmogelijk lijkt, om met de caravan naar boven te gaan.
Binnen een tel beslist, ogen dicht en gassen. Toen ik bij mijn positieven kwam, bleek ik boven te staan. Uitblazen en hartelijk begroeten. Ik ben 's middags nog met Jacques naar de golfbaan gewandeld en daar een cola gedronken.
Zondag gaan we met zijn vieren naar Mijas gegaan. Het is er stervens druk en in het plaatsje is geen parkeerplaats te vinden. We besluiten, om weer weg te gaan en zien wat auto's langs de kant van de toegangsweg staan. Wij gaan er ook staan, maar we staan net over de witte streep. Als we naar beneden het dorpje inlopen, zien we op een parkeerterrein een klein plekje open. Jacques laat mij inparkeren op de vrij steile parkeerplaats. De plek is klein, dus Jacques gaat voor onze auto staan om aanwijzingen te geven. het inparkeren blijft moeilijk en Jacques geeft tussen de twee auto's aanwijzingen. Centimeter voor centimeter kan ik vooruit. Dan moet de handrem erop, maar niet strak genoeg, dus schiet de auto naar voren en zit Jacques klem tussen de twee auto's. Ik schrik me te pletter, Jacques strompelt naar de kant en gaat bijna van zijn stokje van de pijn. Aardige mensen, die daar wonen komen met een stoel en een icepack.
Het gaat langzaam wat beter met Jacques en binnen een half uur zitten we in het ziekenhuis van Marbella. Er wordt een foto gemaakt en alleen zin spieren blijken erg gekwetst. Het loopt gelukkig goed af, maar de schrik zit er bij mij goed in. Het heeft ons de hele avond wel bezig gehouden. Vandaag zit Jacques met zijn been omhoog en wij hebben de caravan en de auto schoongemaakt.
Morgen kijken we, of het al wat beter gaat met Jacques.