naar Lida en Jacques

De volgende dag zijn we naar de strandjes gegaan. We zijn in San Jose terecht gekomen.
Dit blijkt een witgepleisterd slaapstadje van vakantiegangers, waar men druk bezig is, om zich op het strandseizoen voor te bereiden. We hebben in een bijkans verlaten hotel nog twee cappuccino’s weten te vinden, waar we met een winderige blik op zee in een mager zonnetje hebben van hebben genoten.
Ons doel is, om een privé strandje te vinden, om daar in alle rust onze boterhammetjes te nuttigen.
We bereiken het strandje over een zanderige keien weg, waar meer auto’s staan ,dan ons lief is.
We zetten de stoelen uit en we moeten opletten dat het brood niet uit onze handen waait.
Dan is het voor de caravan toch comfortabeler en er rest ons niet veel meer, dan eerst nog een blik te werpen op het pittoreske witte stadje en dan in vliegende vaart naar de luwte van de caravan.
Vrijdag is een feestdag, wat iets te maken heeft met de onafhankelijkheid van Andalusië.
We rijden die dag langs de zuidkust naar Lida en Jacques, de zus en zwager van Joke. Zij zijn voor zes weken in Alhaurin de la Torre.
Het gaat goed, tot vlakbij hun adres. Ik weet het juiste adres niet, dus ik heb een fake adres ingevoerd, omdat ik weet, waar ik moet stoppen, om Jacques te bellen voor de verdere begeleiding.
Garmin snapt dit niet en wil ons met alle geweld de meest verschrikkelijke smalle straatjes insturen.
Daar ik dit niet doe, word ik van hot naar her gestuurd. Ik trap er eenmaal in, om een smalle straat in te gaan. Dit gaat net goed en we spreken af, dat we dit niet meer doen.
Uiteindelijk gaat alles goed. Bij Lida aangekomen, moeten we steil omhoog met een draai in het weggetje.
Ik begin met stilstaan, de lage gaering erop, ogen dicht en gas geven. Als ik mijn ogen weer open doe, sta ik boven en is alles nog heel.
We kunnen voor het huis bijkomen in het zonnetje en we wisselen de onderlinge ervaringen uit.
Zondag gaan we naar een rommelmarkt in Coin. In een parkeergarage staan zo veel uitdragerijen bij elkaar, dat er voor de vele graaiende Spanjaarden allicht iets bruikbaars bij ligt.
We drinken koffie op de terugweg en we gaan in de loop van de middag dineren in het dorpsrestaurant.
In het restaurant is het vol Spanjaarden, die meer geluid maken dan een legbatterij. Hele families verstaan elkaar niet zonder luid te converseren.
We eten wel heerlijke vis met baggervette aardappeltjes en groenten uit een potje. De prijs weten ze ook wel, maar we hebben wel authentiek gegeten.
Maandag hebben Joke en ik malaga bezocht. We hebben er afgesproken met Corrie en Leo.
Dit is een vriendin van Joke, die hier met haar man veertien dagen op vakantie is.
We hebben de hele dag in de zonnige, maar kille stad rondgesjouwd. We hebben een erg leuke dag gehad met veelvuldig bezoek aan terrasjes, een lekker zonnetje en druk bevolkte straten.
Het is geen stad, om nog een tweede maal te bezoeken, ondanks de aanwezigheid van Picasso zittend op een bank.
Vandaag boodschappen, cappuccino met slagroom en heerlijk grote garnalen barbecueën in het zonnetje. Al met al een Zwitserleven gevoel!
Morgen gaan Jacques en ik naar Gibraltar. Daar zal ik later over berichten.

Lieve groeten van Joke en John.