Voor de eerste maal in Albanie
Door: John de Gier
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
14 Oktober 2012 | Albanië, Tirana
Tirana, 14 oktober 2012
Ik zit het vorige verslag naar jullie te versturen, terwijl een van de deelneemsters naar het ziekenhuis is gegaan, omdat het echt niet goed met haar gaat.
Toen ik terug bij de caravan kwam, bleek dat ze meteen opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Ze is vrij snel na onderzoek met gillende sirene naar een groter ziekenhuis vervoerd. Ze blijkt een maagbloeding te hebben en om een lang verhaal kort te houden, het verdere maagonderzoek bleek niet gunstig. Het bleek, dat ze bloed lekte. Ze is de volgende dag, laat in de avond nog naar een universiteitsziekenhuis gebracht, alwaar twee gaatjes in haar maag zijn gedicht.
Dit alles heeft voor de nodige consternatie in de groep gezorgd. Ook een vriendenechtpaar, blijft achter, dus we hebben een voorlopig afscheid van vier reisgenoten genomen.
Wij zijn zaterdag met de bus naar de Meteora kloosters gegaan. Deze kloosters liggen, bijna afgesloten van de wereld op hoge rotspunten en sommige kloosters zijn alleen met een bakje aan een kabel te bereiken.
De orthodoxe kerken hebben, met al hun schilderingen, een bijzondere uitstraling.
De campingbaas, zoon van die ouwe, is steeds erg hartelijk tegen mij. Ik krijg alles gratis en zaterdagavond zijn we op het eten uitgenodigd.
Ik heb bij aankomst al aan hem verteld, dat ik hier voor de derde keer kom en dat ik de eerder gekregen ikonen op mijn kamer aan de muur heb hangen. Na het afrekenen van het campinggeld, heb ik naast allerlei snuisterijen een mooie op hout geschilderde ikoon van hem gekregen, waar tegelijk blij en verlegen mee ben.
We zijn gisteren naar Albanië gereden. De grenspassage verloopt vlot, althans…. Ik heb van Joke de paspoorten en de autopapieren gekregen, die ik zonder nadenken aanpak en op mijn schoot leg, terwijl Joke naar het toilet gaat. Ik stap even later even uit, om te kijken, waarom het niet opschiet. Weer even later zijn we bijna aan de beurt en Joke vraagt, waar ik de papieren heb gelaten,”die heb ik helemaal niet gekregen”, zeg ik bijdehand. Joke heeft ze ook niet, dus zoeken en zoeken.
De autopapieren liggen naast mijn stoel in de auto, maar de paspoorten zijn nergens te vinden. Ik ga tenslotte maar de auto uit, om achter ons te kijken en ja hoor, daar ligt één paspoort op de straat en de andere ligt gelukkig wat verderop. Ik heb gelukkig een engeltje op mijn schouder, want voor hetzelfde geld worden ze door de hier bedelende zigeunerjongens gevonden.
Onze overnachtingsplaats ligt bij een hotel en als ik de campers op een armoedig veldje zie staan, denk ik, “Dat kan niet de bedoeling zijn!”
Het hotel ligt hoger en de manager is er niet. Het aanwezige aanspreekpunt spreekt geen woord buiten de deur. Met veel vijven en zessen en getelefoneer naar de manager is alles tenslotte toch nog goed gekomen.
We hebben om 17.00 uur een happy hour vanwege een verjaardag van een reisgenoot, dat half in het water valt vanwege een hoosbui, die de hele nacht en een stuk van de morgen duurt. We gaan wel ‘s avonds met een clubje in het hotel uit eten en voor € 12.- hebben we heerlijk gegeten en gedronken.
We zitten nu in de buurt van Tirana. We hebben vandaag stukken verschrikkelijk slecht wegdek gereden, waarbij het een wonder is, dat alles nog heel is. Al hoewel, bijna alles is heel, want ik heb vanmorgen bij het keren op het parkeerterrein kennelijk, zonder het op te merken,met de achterste punt van de caravan net een boom geraakt. Ik baal van de schade, maar hopelijk doet de verzekering de rest.
We zijn vandaag met de bus naar Tirana en Kruja geweest. We zijn in Tirana niet uitgestapt, we zijn alleen door het krioelende,razend drukke verkeer gereden met uitleg van de gids. Dat wordt wat, als ik er morgen weer met de caravan door moet. Kruja ligt hoog in de bergen, war we een authentieke, oude bazaar hebben bezocht en een museum. Ik heb een bezoek aan een tweede museum laten schrappen, want mensen zijn museum moe. Na de lunch hebben we op de terugweg nog wel een lokale markt bezocht. Albanië is echt nog een minder ontwikkeld land. Er zijn slechte wegen. Er zijn nog veel communistische woonkazernes, de rommel wordt niet opgeruimd en overdag lopen veel mannen doelloos op straat. Het moet een land zijn, om verliefd op te worden, wij hebben dat echter nog niet kunnen ontdekken. Morgen verlaten we Albanië en gaan we naar Montenegro. Ik ben benieuwd en ik zal daar de volgende keer over melden.
Lieve groeten,
Joke en John.
Ik zit het vorige verslag naar jullie te versturen, terwijl een van de deelneemsters naar het ziekenhuis is gegaan, omdat het echt niet goed met haar gaat.
Toen ik terug bij de caravan kwam, bleek dat ze meteen opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Ze is vrij snel na onderzoek met gillende sirene naar een groter ziekenhuis vervoerd. Ze blijkt een maagbloeding te hebben en om een lang verhaal kort te houden, het verdere maagonderzoek bleek niet gunstig. Het bleek, dat ze bloed lekte. Ze is de volgende dag, laat in de avond nog naar een universiteitsziekenhuis gebracht, alwaar twee gaatjes in haar maag zijn gedicht.
Dit alles heeft voor de nodige consternatie in de groep gezorgd. Ook een vriendenechtpaar, blijft achter, dus we hebben een voorlopig afscheid van vier reisgenoten genomen.
Wij zijn zaterdag met de bus naar de Meteora kloosters gegaan. Deze kloosters liggen, bijna afgesloten van de wereld op hoge rotspunten en sommige kloosters zijn alleen met een bakje aan een kabel te bereiken.
De orthodoxe kerken hebben, met al hun schilderingen, een bijzondere uitstraling.
De campingbaas, zoon van die ouwe, is steeds erg hartelijk tegen mij. Ik krijg alles gratis en zaterdagavond zijn we op het eten uitgenodigd.
Ik heb bij aankomst al aan hem verteld, dat ik hier voor de derde keer kom en dat ik de eerder gekregen ikonen op mijn kamer aan de muur heb hangen. Na het afrekenen van het campinggeld, heb ik naast allerlei snuisterijen een mooie op hout geschilderde ikoon van hem gekregen, waar tegelijk blij en verlegen mee ben.
We zijn gisteren naar Albanië gereden. De grenspassage verloopt vlot, althans…. Ik heb van Joke de paspoorten en de autopapieren gekregen, die ik zonder nadenken aanpak en op mijn schoot leg, terwijl Joke naar het toilet gaat. Ik stap even later even uit, om te kijken, waarom het niet opschiet. Weer even later zijn we bijna aan de beurt en Joke vraagt, waar ik de papieren heb gelaten,”die heb ik helemaal niet gekregen”, zeg ik bijdehand. Joke heeft ze ook niet, dus zoeken en zoeken.
De autopapieren liggen naast mijn stoel in de auto, maar de paspoorten zijn nergens te vinden. Ik ga tenslotte maar de auto uit, om achter ons te kijken en ja hoor, daar ligt één paspoort op de straat en de andere ligt gelukkig wat verderop. Ik heb gelukkig een engeltje op mijn schouder, want voor hetzelfde geld worden ze door de hier bedelende zigeunerjongens gevonden.
Onze overnachtingsplaats ligt bij een hotel en als ik de campers op een armoedig veldje zie staan, denk ik, “Dat kan niet de bedoeling zijn!”
Het hotel ligt hoger en de manager is er niet. Het aanwezige aanspreekpunt spreekt geen woord buiten de deur. Met veel vijven en zessen en getelefoneer naar de manager is alles tenslotte toch nog goed gekomen.
We hebben om 17.00 uur een happy hour vanwege een verjaardag van een reisgenoot, dat half in het water valt vanwege een hoosbui, die de hele nacht en een stuk van de morgen duurt. We gaan wel ‘s avonds met een clubje in het hotel uit eten en voor € 12.- hebben we heerlijk gegeten en gedronken.
We zitten nu in de buurt van Tirana. We hebben vandaag stukken verschrikkelijk slecht wegdek gereden, waarbij het een wonder is, dat alles nog heel is. Al hoewel, bijna alles is heel, want ik heb vanmorgen bij het keren op het parkeerterrein kennelijk, zonder het op te merken,met de achterste punt van de caravan net een boom geraakt. Ik baal van de schade, maar hopelijk doet de verzekering de rest.
We zijn vandaag met de bus naar Tirana en Kruja geweest. We zijn in Tirana niet uitgestapt, we zijn alleen door het krioelende,razend drukke verkeer gereden met uitleg van de gids. Dat wordt wat, als ik er morgen weer met de caravan door moet. Kruja ligt hoog in de bergen, war we een authentieke, oude bazaar hebben bezocht en een museum. Ik heb een bezoek aan een tweede museum laten schrappen, want mensen zijn museum moe. Na de lunch hebben we op de terugweg nog wel een lokale markt bezocht. Albanië is echt nog een minder ontwikkeld land. Er zijn slechte wegen. Er zijn nog veel communistische woonkazernes, de rommel wordt niet opgeruimd en overdag lopen veel mannen doelloos op straat. Het moet een land zijn, om verliefd op te worden, wij hebben dat echter nog niet kunnen ontdekken. Morgen verlaten we Albanië en gaan we naar Montenegro. Ik ben benieuwd en ik zal daar de volgende keer over melden.
Lieve groeten,
Joke en John.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
