Het dakluik zegt: "Doei, doei"!

Zondagochtend staat er om negen uur een grote, mooie bus klaar, om ons met de Engels sprekende gids naar Fez te brengen. We hebben eerst de toegangspoort van het koninklijk paleis mogen bezichtigen. Het is een van de vele paleizen, die de koning bezit. In sommige van deze paleizen ( bijv. in Meknes) komt hij nooit, maar ze worden wel het hele jaar door 24 uur per dag bewaakt.
Daarna zijn we naar een hooggelegen uitzichtpunt gereden, van waaruit je mooi over de oude stad uitkijkt. De huizen zijn opeengepakt langs de nauwe straatjes van de Medina. Het enige verkeer is daar de ezel, of de handkar.
We hebben een mozaïek werkplaats bezocht. Alles is handwerk en het uithakken van de kleine mozaïek steentjes is erger dan gevangeniswerk.
Je hoort en je ziet teveel om op te noemen, maar door de Medina slenteren is voor iedereen een belevenis. Alle soorten handwerklieden zijn er aan het werk en alle neringdoenden hebben er hun winkeltje. Dit gaat van sieraden, trouwjurken naar smeden, timmerlui, visboer, groentenboer, kippenslachterij, kruiden, lederwaren, horloges en ga zo maar door.
We hebben tussen de middag van een lekkere warme lunch genoten in een luxe aandoend Marokkaans restaurant. We hebben in de middag de leerlooierij bezocht met zijn ontzaglijke stank en de mensen bezig gezien, die er voortdurend in werken.
In een karavaanserai hebben de dames stoffen bewonderd en gekocht.
Uiteindelijk heeft de bus een groep doodvermoeide mensen om vijf uur bij de camping afgezet.
Maandagochtend staat er om negen uur een nog mooiere bus, die ons in anderhalf uur naar Volubilis brengt. Dit zijn de ruïnes van een antieke Romeinse stad. Je vindt er overblijfselen van huizen, van paleizen en van tempels. In het zonnetje is het allemaal mooi en met zijn allen aan de koffie na afloop is gezellig.
We eten in een mooi Van der Valk achtig restaurant, waar al vijf bussen voor de deur staan. Het eten is lekker, de ambiance is goed en de bediening vlot en zakelijk. Vooraf een Marokkaanse salade, als hoofdgerecht per tafel een grote tajine met rundvlees en groenten en een met kip in citroen. Gemengd fruit toe maakt de maaltijd echt af.
We hebben een nieuwe gids, die veel achtergrond informatie verschaft. Meknes bestaat uit drie delen. Een Joods deel, een nieuw deel en de oude Medina. Een van de frappante zaken, die hij noemde is, dat een hoog gedachtegoed is, om Joden, Christenen en Moslims in harmonie met elkaar te laten samen leven.
We bezoeken de graanopslagplaats met zijn vier meter dikke muren, om het graan tegen de zomerse hitte en de winterse kou te beschermen.
Het mausoleum van moulay Ismail is naast de andere bezienswaardigheden een hoogtepunt.
Als we om zes uur de bus verlaten, zijn we moe en voldaan.
Dinsdag gaan we in korte broek en sandalen op reis en onderweg genieten we van het steeds veranderende mooie landschap.We verzamelen om tien uur in Sefrou, waar we een stadswandeling maken onder begeleiding van een gids en van vier politieagenten. Onze veiligheid ten top! Op de camping is het zitten, leuning naar achteren en genieten van de zon. Joke, die in de caravan bezig is, meldt dat er iets erg is gebeurd. Ik schrikken en kijken, blijkt het dakluik van de caravan eruit te zijn gewaaid. Het luik was dicht, het plastic verweerd, waardoor het verband eruit is en het raam doei, doei zegt. De camping is een kastelen camping en gebouwd door een Arabische sjeik. Het ziet er allemaal groots en pompeus uit, maar als er iets kapot is, laten ze het zo en zo verwordt de camping tot een gewoon Marokkaanse .
Vandaag is het somber als ik opsta, buiten slaat de schrik me om het hart, het is vier graden. Er staat een harde wind, dus het is stervenskoud. We ontbijten rillend en bibberend en als we vertrekken komen we in de laaghangende mist en miezel regen. Later komen we in een weids landschap met een schitterend uitzicht op de besneeuwde hoge Atlas.
We komen wel op de dertiende dag van onze Marokko reis langs de plek, waar we zeven jaar geleden op de dertiende dag van onze Marokkoreis een ernstig ongeluk hebben gehad.
Alles is heel herkenbaar tot en met de put, waar we door de aanrijding bijna in terecht zijn gekomen.
We zitten nu in Midelt, de zon schijnt, het stormt en morgen gaan we hopelijk naar nog warmere oorden.