Marokko koud........... / ......... Marokko heet!!

We hebben woensdagavond inderdaad een fantastisch folklorediner gehad. Het eten is heerlijk en overvloedig. De folkloregroep heef t een prima prestatie geleverd, door iedereen in vervoering te brengen.
De trommelaars leverden een stuk slagwerk , dat uit het hart kwam en de dames zongen hun traditionele gezangen. Ee is geklapt, meegedanst en getrommeld.
Iedereen ging om elf uur moe maar voldaan naar bed.
Ik heb ’s middags twee uur geslapen, dus ik hield ook het tot het einde vol. Ik ben er nog niet, want ik loop te piepen, te reutelen en te rochelen. De zooi zit muurvast en zal toch losgeweekt moeten worden.
Donderdag zijn we naar een camping gereden, die gelegen is in een palm oase, waar dadelpalmen groeien. Zo, n stek doet fantastisch aan en iedereen wil hier wel langer blijven. We krijgen om vier uur een rondleiding door een oude kashba.
Deze kashba blijkt een oud familiebezit, waar vroeger deze rijke familie heeft gewoond. Het is tevens een soort fortificatie, die niet gemakkelijk in te nemen was.
We hebben twee uur alles bezichtigd en als afsluiting kregen we thee met koekjes.
De avond is genieten van een schitterende rode zonsondergang met de palmen op de voorgrond
Het wordt inmiddels warmer, zodat we ’s nachts de deur half open hebben gelaten.
’s Nachts houdt de imam ons een paar maal bezig, maar om half acht staan we op, want we hebben een rit van 280 km voor de boeg.
Inmiddels hebben veel reisgenoten ziekte verschijnselen. Men is slap, heeft last van hoesten en vastzittend slijm, anderen hebben weer problemen met maag en darmen. Zo hebben we elkaar lekker aangestoken.
Van onze Franse buurvrouw, die ook vertrekt, verneem ik, dat 30 km van de weg nauwelijks tre berijden valt voor een camper en dat het voor een caravan onverantwoord is. Lekker is dit!!
Omrijden is geen optie, want daar komt dan nog meer dan 200 km bij.
Bij de receptie is men positiever. Je moet alleen niet harder dan 20 à 30 km rijden.
We gaan dus goedgemutst op weg en het begin beloofd veel.
Toch komen we niet om de verschrikking heen. De weg zit vol kuilen, hobbels en gaten. Zwierend en zwalkend probeer ik de grootste ellende te ontwijken. Dit lukt behoorlijk, want er is geen kastje open gesprongen.
we bereiken in de middag de woestijn. Het is bijna 100 km verlaten landschap van stenen en bomen.
Er groeit zo weinig, dat er schaap noch geit kan grazen. Toch zie je plotseling een nomadentent en wat dromedarissen.
De buiten temperatuur is inmiddels opgelopen tot 29 graden en de lucht is zwanger van het zand, waardoor we in een nevel rijden.
We bereiken de camping en meteen gezeur. We zouden niet gereserveerd hebben. Er is echter een schriftelijke reservering de deur uit gegaan en ik heb een paar dagen geleden nog gebeld.
De manager is een jonge vrouw, niet met haar op haar bovenlip, maar op haar tanden.
Nu laat ik me niet zo maar in de hoek zetten, dus hebben we een pittige discussie gehad, waarna we weer vriendjes zijn geworden.
De camping zelf stelt niet veel voor, maar we maken gebruik van een fantastisch, on- Marokkaans zwembad.
We koelen dus af in koud water, dat al snel verfrissend aanvoelt.
We gaan hier vanavond ook in het restaurant eten, lekker Marokkaanse salade met kip en frietjes.
We blijven er met anderen de hele avond met koffie en fris.
Dit is nu de eerste tropische avond, waarbij de temperatuur nauwelijks daalt. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Het slapen gaat goed ondanks de warmte en met de deur open koelt het een ietsje af. Vandaag hebben de dames het druk, want ze gaan met elkaar een Italiaanse maaltijd verzorgen.
Het is de hele dag bloedje heet, men zit, suft, of wandelt in het dorp.
We beginnen om vijf uur eerst te borrelen, maar nu…………., eerst en koele duik in het zwembad!

Hartelijke groeten,

Joke en John.

PS. We zitten in Tata, maar dit geeft de kaart niet aan