De reislleider geveld!

We gaan met mooi weer rijden door de palmoases. Lekker zonnetje in de rug en veel fietsers op de weg.
Wij staan versteld over de snelle ontwikkeling van Marokko. Bijna overal gaan de kinderen naar school van klein tot groot. Verder valt het op , dat er veel meer gewerkt wordt dan vroeger. Eer worden overal huizen gebouwd en wegen aangelegd. Er wordt ook veel gefietst, bijna alle middelbare school leerlingen gaan op de fiets naar school. Het is dus wel uitkijken, als je op de smalle wegen vijf breed fietsende jongens, of meisjes moet passeren.
We bezoeken een stenen slijperij, waar de fossielen in gebruiksvoorwerpen naar boven komen.
Daarna rijden we door een woestijn achtig landschap naar een open parkeerplaats bij een museum, dat door een particulier Zaid is opgericht.
Deze man is een kalligrafisch kunstenaar en een en een van de meest bevlogen Marokkanen, die ik ben tegen gekomen. De man heeft een groot complex bij enkele bronnen uit de grond gestampt, dat door middel van gebruiksvoorwerpen een schitterend beeld geeft van de menselijke ontwikkeling in Marokko.
Ik ben echter al wat verkouden en er staat een snoeiharde ijzige wind, die door merg en been gaat. Al kou kleumend volg ik de interessante verhalen van Zaid.
Koud tot op het bot gaan we de caravan in en we laten de snoeiharde, ijzige wind lekker over ons heen razen.
Zondagochtend rijden we naar de Todra Kloof. Deze kloof is tien meter breed en driehonderd meter hoog. De weg er naartoe is vreselijk. Er wordt hard gewerkt, dus het is smal en vol gaten en kuilen.
We geven om vijf uur een borrel weg en aansluitend hebben we een gezamenlijk diner.
Dse volgende ochtend gaan we weer door de kloof terug. Net voorbij het slechte stuk weg staan er enkele campers stil. Het blijkt, dat de chauffeur van een busje onverantwoord heeft ingehaald en met zijn spiegel het zijraam en de zijkant van een camper heeft geraakt. Men is het raam al aan het polakken en ik rijd maar door. In het volgende plaatsje wacht ik de ongelukkige op.
Het blijkt, dat de chauffeur van het busje is doorgereden, maar later is herkend aan zijn gebroken spiegel. Een van de reisgenoten is er in zijn camperbusje achteraan gegaan.
Ik zit dus even later op het politiebureau samen met de reisgenote en de chauffeur van het busje bij de hoofdinspecteur van politie. De chauffeur wil het vriendschappelijk regelen, maar bij het noemen van 50.000 dirham, kijkt hij alleen maar glazig. Eerst gelazer over het niet blijven wachten op d plek van de aanrijding, daarna het te dicht op elkaar staan en zeur zo maar door.
Dan gaan we het EUROPEES schadeformulier in vullen. Als ik ons deel heb ingevuld, blijkt de tekst er alleen in het Nederlands op te staan. Daar wordt geen genoegen mee genomen, dus wordt er een Frans/ Arabisch formulier tevoorschijn gehaald.
De beide partijen vullen dit in en wat blijkt? Het carbonpapier drukt niet door, dus kan alles opnieuw overgetrokken worden. Uiteindelijk komt alles goed.
D chauffeur blijkt een taxibusje te hebben, waarmee hi nomaden vrouwen met hum koopwaar naar de weekmarkt bracht.
Na koffie en jus d’orange rijden we door woestijnachtig landschap naar de Dades Kloof. We komen daar om vier uur aan, maar van het verblijf daar heb ik weinig mee gekregen. Ik ben namelijk hondsberoerd en om vijf over vier lig ik uitgeteld op bed. Negenendertig graden koorts in de avond,
maar versterkende kippensoep van een medereiziger zorgfen dat ik de volgende morgen weer op de benen ben.
We rijden door de rozen vallei en kopen rozensmeerseltjes te kust en te keur.
We rijden vandaag naar Ouarzazate, waar plaatsen voor ons zijn gereserveerd. Het is mooi weer, dus de waslijnen hangen al snel vol.
Reeds geruime tijd hebben wij in de caravan problemen met de waterkraan. Soms stopte de watertoevoer en als Joke dan aan de kraan lurkte, kwam er wel weer water uit.
De laatste week hebben we helemaal geen water uit de kraan. Een van de reisgenoten heeft languit in het keukenkastje gelegen en meende, dat er iets met de terugslagklep was. Weet ik, dat er een terugslagklep in zit??? Deze zou vast zitten, maar het demonteren is een listig karwei. Gisteren kwam er na lang nadenken een andere mogelijke oorzaak. De pomp zou wel eens te weinig kracht hebben.
Nu heb ik drie pompen reserve, waarvan er twee het niet doen, maar d pomp van veertien gulden vijfennegentig doet het goed. Kroonsteentje ertussen en gaan met die banaan. Probleem opgelost.
Inmiddels missen we ook een pak met vijf liter rode wijn. We hebben overal gezocht, ik heb de auto omgekeerd, maar geen wijn. Joke begint al behoorlijk aan zichzelf te twijfelen, want zij is van het sociale drinkgebeuren.
Om zeven uur gaat bij mij weer het kaarsje uit en lig ik heerlijk op bed met een hoest, di niet los komt en negenendertig graden koorts.
Vanmorgen heeft Joke iets uit de auto nodig en vrij snel ziet ze het pak rode wijn liggen. Wat een geruststelling en wat kan ik lekker zoeken!!!
Een mede reizigster meldt zich, of wij een dokter weten, want ze bang dat ze een longontsteking heeft. Gelukkig zit hier een goede dokter, maar die blijkt vandaag in Marrakech te zitten.
Ik meld me meteen ook maar voor de dokter, dus gaan we met de taxi naar de kliniek, waar we van medicijnen worden voorzien.
Ook dit hebben we weer gehad.
Ik ben net terug van de dokter, de lucht betrekt, wellicht komt er wat regen, maar we hebben vanavond in elk geval een folklore diner.

Hartelijke groeten,

Joke en John