Onze eerste reisdag, naar Parijs.
Door: John de Gier.
Blijf op de hoogte en volg John en Joke
03 November 2015 | Frankrijk, Parijs
Het is zondag 1 november, als ik in de verte mijn wekker hoor gaan. “Dit kan niet, het is nog hartstikke donker”. Terwijl ik snel mijn ogen dicht wil doen, zie ik in een glimp Joke al op het randje van het bed zitten. Half slapend realiseer ik me, dat we vandaag naar Spanje gaan en dat we vroeg uit de veren moeten.
Als het moet, moet het en ik heb het gevoel ,dat ik energiek opspring.
Eenmaal gedoucht en wakker, steek ik, samen met Joke, de handen uit de mouwen. We hebben ieder onze eigen taak, waarvoor we geen woorden nodig hebben.
Het is mooi weer, de zon schijnt en we hebben er zin in. Om even na negenen
Zwaaien we de buren gedag en rijden we goed gemutst naar de caravan, die bepakt en beladen bij de stalling staat.
We ruimen de laatste spullen in, we halen de poten op en met de mover zetten we de caravan achter de auto.
Ik heb het vreselijk naar mijn zin, omdat alles met de voor mij ongrijpbare elektronica van de caravan in een keer is gelukt.
Alleen auto starten, de slagboom openen en daar gaan we!
Ik start de auto en…….; “Tikke, tikke, tik, tik”. Ik probeer het nogmaals, maar met hetzelfde resultaat. Misschien ligt het aan de aansluiting met de caravan. Ik haal dus de stekker los en weer:”Tikke , tikke, tik, tik.”
Ik ben dus meteen in paniek en ik roep naar Joke: “De auto start niet!!!”
Gespeend van enige technische kennis denk ik, dat de startmotor weigert. Daar staan we dan met ons goeie gedrag. Ik bel maar meteen de A.N.W.B. en ze beloven, dat er binnen het uur en monteur komt.
Ik ben meteen langs de weg gaan staan en ik heb nog nooit in een half uur tijd zoveel amateur wielrenners zien langs komen.
De monteur is een alleraardigste jonge man. Hij heeft meer verstand van motoren dan ik, want zijn diagnose is meteen; “De accu.”
Er wordt een een snellader aangesloten, er worden allerlei ingewikkelde metingen verricht en de accu blijkt nog wel goed, maar hij was wel finaal leeg.
Ik heb de man nog net niet gezoend, maar een goede fooi was het wel waard.
Mijn humeur was ook weer van onweersachtig naar zonnig gedraaid en om even half elf gingen we uiteindelijk echt op weg.
Nu heb ik zaterdag avond nog wat in de auto zitten rommelen. Al hoewel ik naar mijn gevoel alles heb nagekeken, is er wellicht toch een leeslampje de hele nacht blijven branden. Joke heeft tenminste vanmorgen een leeslampje in de auto uit gedaan. Mea culpa, mea culpa!
We hebben lekker doorgereden en we komen tegen het einde van de middag in Parijs aan.
“Kom, laten we eens lekker file gaan rijden!” Dit is goed gelukt, want de hele rondweg rond Parijs is een lange file, waar geen eind aan komt.
Gelukkig komt er een einde aan de rondweg en ook een einde aan de file.
We bereiken in het donker de camping en we zetten op gevoel de caravan op zijn plek en eenmaal binnen genieten we van de verdiende borrel en van de rust.
Het wordt uiteindelijk doodstil op de camping, de klok slaat tien uur en bij ons gaan de oogjes dicht en de snaveltjes toe.
Als het moet, moet het en ik heb het gevoel ,dat ik energiek opspring.
Eenmaal gedoucht en wakker, steek ik, samen met Joke, de handen uit de mouwen. We hebben ieder onze eigen taak, waarvoor we geen woorden nodig hebben.
Het is mooi weer, de zon schijnt en we hebben er zin in. Om even na negenen
Zwaaien we de buren gedag en rijden we goed gemutst naar de caravan, die bepakt en beladen bij de stalling staat.
We ruimen de laatste spullen in, we halen de poten op en met de mover zetten we de caravan achter de auto.
Ik heb het vreselijk naar mijn zin, omdat alles met de voor mij ongrijpbare elektronica van de caravan in een keer is gelukt.
Alleen auto starten, de slagboom openen en daar gaan we!
Ik start de auto en…….; “Tikke, tikke, tik, tik”. Ik probeer het nogmaals, maar met hetzelfde resultaat. Misschien ligt het aan de aansluiting met de caravan. Ik haal dus de stekker los en weer:”Tikke , tikke, tik, tik.”
Ik ben dus meteen in paniek en ik roep naar Joke: “De auto start niet!!!”
Gespeend van enige technische kennis denk ik, dat de startmotor weigert. Daar staan we dan met ons goeie gedrag. Ik bel maar meteen de A.N.W.B. en ze beloven, dat er binnen het uur en monteur komt.
Ik ben meteen langs de weg gaan staan en ik heb nog nooit in een half uur tijd zoveel amateur wielrenners zien langs komen.
De monteur is een alleraardigste jonge man. Hij heeft meer verstand van motoren dan ik, want zijn diagnose is meteen; “De accu.”
Er wordt een een snellader aangesloten, er worden allerlei ingewikkelde metingen verricht en de accu blijkt nog wel goed, maar hij was wel finaal leeg.
Ik heb de man nog net niet gezoend, maar een goede fooi was het wel waard.
Mijn humeur was ook weer van onweersachtig naar zonnig gedraaid en om even half elf gingen we uiteindelijk echt op weg.
Nu heb ik zaterdag avond nog wat in de auto zitten rommelen. Al hoewel ik naar mijn gevoel alles heb nagekeken, is er wellicht toch een leeslampje de hele nacht blijven branden. Joke heeft tenminste vanmorgen een leeslampje in de auto uit gedaan. Mea culpa, mea culpa!
We hebben lekker doorgereden en we komen tegen het einde van de middag in Parijs aan.
“Kom, laten we eens lekker file gaan rijden!” Dit is goed gelukt, want de hele rondweg rond Parijs is een lange file, waar geen eind aan komt.
Gelukkig komt er een einde aan de rondweg en ook een einde aan de file.
We bereiken in het donker de camping en we zetten op gevoel de caravan op zijn plek en eenmaal binnen genieten we van de verdiende borrel en van de rust.
Het wordt uiteindelijk doodstil op de camping, de klok slaat tien uur en bij ons gaan de oogjes dicht en de snaveltjes toe.
-
03 November 2015 - 16:55
Jane Hamstra:
Tjee John, dat klinkt weer goed, heerlijk richting zon!
Ben benieuwd waar jullie uiteindelijk neerstrijken en voor hoelang.
Goede reis, voorzichtig aan en groet voor jullie beiden van ons.
Jane -
03 November 2015 - 16:59
Jos En Jolanda:
John en Joke,
Het verhaal is weer begonnen en jullie vakantie ook.
Have fun, mooi weer en genieten maar en genieten maar !!
Tot snel.
Dikke knuffels
Jos en Jolanda. -
03 November 2015 - 18:49
Wim Speijk:
Mooi weer goed op reis, heel veel plezier, het was leuk zaterdag jullie weer gezien en gesproken te hebben!!
Thea en Wim -
03 November 2015 - 21:50
Hetty:
Het begint alweer gelijk spannend, heel veel plezier!
Groetjes -
04 November 2015 - 08:37
Joke:
Erg leuk jullie belevenissen te lezen! Heb een fijne reis ! -
04 November 2015 - 12:04
Gerard:
Leuk hoor, daar zijn ze weer. Had zaterdag nog even willen bellen maar dan ben je het van plan, je gaat wat anders doen en zo komt er dus niks van. Wilde vertellen dat, toen john bij wil vertelde met mijn verjaardag in Nederland te zijn. Wat mij pas dagen later tot me doordrong is dat ik dan, doe volente 65 wordt en natuurlijk doe we daar wat aan John. Veel plezier en geniet!!!!!!! Knuffels vanuit het inmiddels grijze Voorburg. -
04 November 2015 - 19:48
Inge:
We hebben wel gelachen om jullie "valse start", maar gelukkig viel het mee.
Hopen dus dat de rest van de reis goed verloopt! Weer op dezelfde camping in Spanje?
We hebben ook wel plannen, maar voorlopig nog even thuis. Rob heeft op 5 oktober een nieuwe knie gekregen en het gaat aardig, hij loopt al heel goed (zonder krukken) en we zijn zelfs een weekend in de Ardennen geweest, waar hij goed geoefend heeft.
Wel nog fysiotherapie, nu 2 keer per week en dan hopen we toch in het nieuwe jaar weer op pad te kunnen.
Een mooie tijd daar en geniet van de zon!
Groetjes, Rob en Inge. -
04 November 2015 - 23:22
Marjolijn:
wat leuk weer van je te lezen! Hoop dat die 'accu' de laatste handicap zal blijven.
ik ga ook richting Spanje / Portugal deze winter, zal daar vele campersolo's treffen.
Ik wens ons allen veel zon, welke camping staan jullie?
Ik heb een nieuwe camper (La Strada!!) en zak de hele kust af, misschien komen we elkaar nog eens tegen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
