Adios Espagne

Na de Semana Sancta zijn we aan onze laatste periode in Spanje begonnen.
Het “bejaardentehuis” begint langzaam leeg te lopen.
Lege plekken worden opgevuld door Spaanse gezinnen, waarvan de kinderen drie weken paasvakantie hebben. Nu ook deze mensen naar huis gaan, begint de camping op een gatenkaas te lijken.
Ons dagelijks leven gaat ondertussen gewoon door. Ook wij nemen afscheid van onze kennissen, we gaan veel uit eten en liggen uitgebreid in de zon.
Dinsdag 29 maart is mijn laatste bergwandeling. We hebben zonnig weer en een niet te moeilijke tocht.
We klimmen wat en we lopen een stuk vlak. Plotseling “kloenk”, daar ligt opa John en bonke…. bonk…. tweemaal met mijn hoofd stuiterend op de grond, waarbij mijn zonnebril
de ergste klappen heeft opgevangen.
De mensen schrikken: “Hij ligt er zo raar bij”. Ik schrik: “heb ik mijn kaak, jukbeen gebroken?” De oude man wordt met vereende kracht omhoog gehesen en de schade blijkt erg mee te vallen.
Op mijn gezicht wat kleine plekken van mijn bril. Mijn knie is geschaafd, ik heb last van mijn zij, maar ik kan gewoon doorlopen. Later heb ik het gevoel, dat ik minstens één rib heb gekneusd.
Niezen kan ik niet en omdraaien in bed lukt amper. Uiteindelijk is alles goed afgelopen, al heb ik van die rot rib behoorlijk veel last gehad.
We hebben de rest van de week veel in de zon gelegen en vrijdag zijn we aan het opruimen en inpakken begonnen.
Zondag zijn mijn broer Jos en Jolanda in Calpe aan gekomen. We hebben een deel van de maandag gezamenlijk doorgebracht. We hebben aan de haven vis gegeten en tot afscheid een heerlijk ijsje gegeten.
We hebben dinsdagochtend de caravan aan de auto gekoppeld, de buurtjes gedag gezegd en de auto gestart.
Mis poes, “tik.. tik… tik” en verder niks. De buurman had al eerder bemerkt, dat de accu zwak was. Hij hoort dat kennelijk aan het starten van de motor.
Ik heb gelukkig een startkabel en een andere buurman heeft gelukkig een auto. Het probleem is dus snel opgelost.
Ik rijd eerst naar de garage, om de bandenspanning van de caravan te laten controleren en de accu door te laten meten.
Accu is slecht en omdat ik een speciale accu heb, wordt die besteld en anderhalf uur later kunnen we gaan rijden.
Het is erg druk en het is gaan regenen. We schieten geen bliksem op en daar biedt de peage een oplossing voor.
Nu heb een hekel aan de peage, want er is vaak geen personele bezetting en wat ik dan ook verzin, de slagboom gaat niet omhoog en moeten er hulptroepen komen.
Natuurlijk ook vandaag, hevig geclaxonneer achter me en omkerende auto’s.
Ik doe mijn betaalpas in het apparaat, maar die komt er steeds weer uit met een dichte slagboom.
Ik druk op de “help” knop en na veel vijven en zessen blijkt, dat ik mijn creditcard moet gebruiken, om de slagboom omhoog te krijgen.
We zijn om vier op de camping in Vinaros. In Vinaros heeft Joke haar vriendin een tweede huis en we zijn vanavond op het eten uitgenodigd.
Het is bij aankomst op de camping even droog, maar rondom zijn pikzwarte luchten.
Het regent zachtjes, het regent hard, maar het wordt niet meer droog.
Joke wil per se gaan lopen met de plu en bij het weggaan kan dat net.
Na even te hebben gelopen, begint het een partij te stortregenen, waar de honden geen brood van lusten.
De straten zijn snelstromende rivieren, trottoirs zijn er niet en wij baggeren door.
De schoenen drijven, de sokken zijn kletsnat en mijn broek is nat tot aan het kruis, als we bij de vriendin aankomen.
Lekker met mijn natte poten op de marmeren vloer. Geen kachel aan, want het is immers een zonnig klimaat. We hebben lekker gegeten, maar het verlangen naar een warme douche voert toch de overhand. We zijn gelukkig met de auto naar de camping gebracht, waar de warme douche alle kou heeft weggespoeld.
Vandaag hebben we maar een rustdag ingelast. Alles kan dan drogen en we kunnen nog wat boodschappen doen.
We hebben dan ook op de boulevard koffie gedronken en we hebben de hele middag bij het mooiste weer van de wereld lekker in de zon liggen slapen.
We gaan nog een paar dagen dichtbij het strand staan, voor we definitief afscheid nemen van ons heerlijke Spanje.