De eerste Spaanse etappe

Woensdag 21 januari:
De zon schijnt, het is nog fris in de ochtend. We zoeken maar snel de warmte van de auto op. We rijden eerst 4 km terug naar Jonguerra, om de “lengteplaten” te kopen.
De winkel gaat pas om half tien open, we drinken koffie in de auto en we verbazen ons weer over de bedrijvigheid hier.
Er staan hier over de verschillende terreinen vele tientallen vrachtwagens geparkeerd. Er zin veel grote winkels voor van alles en nog wat, van automaterialen tot sexmaterialen. Ook de hoertjes lopen hier te klussen.
Het is een wereld op zich voor de “ridders van de weg”’
De platen zijn snel gekocht, ik klem ze tussen het achterraam van de caravan en “hollen met de geit”.
We laten vandaag de routeplanner voor wat hij is. Hij wil ons het binnenland in sturen, terwijl wij aan de kust willen blijven.
Het zal wel ophouden, maar wi vinden het gezellig, om langs de kust door al die badplaatsjes te rijden.
Naast de mooie stranden zien we ook tientallen rotondes en stoplichten. We vinden het heerlijk, om de mensen, wel warm aangekleed, op de terrassen in de zon te zien zitten.
We moeten nu natuurlijk ook langs de kust door Barcelona. Dit is goed gegaan, we hebben per ongeluk geen verkeerde afslag genomen en zin probleemloos door Barcelona gerold.
De rest van de weg is gewoon gezellig met veel afwisseling van dorpen, fabrieken en sinaasappel plantages. We moeten allleen niet teveel de auto uitgaan, want hoewel de zon hoog aan de hemel staat, is het koud en staat er een harde wind.
We komen aan het einde van de middag bij onze bestemming aan.
We hebben vorig jaar al een paar dagen op deze camping in Vinaros gestaan.
Ik krijg bij de receptie een plaats aangewezen en als ik netjes vraag, of ik misschien twee stroomaansluitingen kan gebruiken, gaat de Belgische mevrouw uit haar panty:” Iedere plek heeft zijn eigen aansluiting en als ik merk, dat je het tocht doet, kom je nooit meer op de camping”. “Bedankt, vriendelijke mevrouw!”.
Het pad is breed, dus ik opper stoer, om de caravan een stuk met de auto in te parkeren. Dit gaat goed, tot het fout gaat, want met de scherpe draai komen de fietsen op de dissel tegen de achterkant van de auto en met een beetje doordrukken was de auto lelijk beschadigd. Het “Ho!” van Joke heeft weer veel geld opgeleverd.
We borrelen gezellig in de caravan en we gaan uit eten in het restaurant van de camping. We eten er lekker. Joke een biefstuk een ik geroosterde kip.
Zo is er weer een dag voorbij en komen we steeds dichter bij onze eindbestemming.