De zesde week in Spanje

( vr. 27/2) Het is wellicht een eentonig verhaal, maar de zon schijnt en er staat geen harde wind. Het wordt voor mij hoogtijd, om weer eens op de fiets te klimmen. Dit is er geruime tijd niet van gekomen. Hoe is het mogelijk, niets om handen hebben en toch geen tijd vrij maken om te fietsen.
Ik ben nu tweemaal alleen naar Benidorm gefietst. Dit is een vlakke weg en in Benidorm een beetje rondstruinen, daar heb ik ook niet veel zin in.
Ik ga het vandaag hogerop zoeken. Ik heb een route uitgezocht, waar wat klimwerk in zit.
Via Altea en Albir ga ik omhoog naar L’Alfas del Pi. Dan rijd ik naar La Nucia en via Pollop en Callosa d’en Sarria rijd ik terug naar Altea La Vieja. In Altea zelf neem ik dan de boulevard terug naar de camping.
Ik kom er al snel achter, dat ik kalm aan moet doen op een licht verzet. Doe ik dit niet, dan moet ik gaan lopen, of ik moet aan de zuurstof.
Boven verwachting lukt het allemaal ondanks de stijgingen en de wind tegen.
In gedachten deel ik de klim in stukjes, om “Dit haal ik nooit” uit te bannen.
Na al het geklim komt uiteindelijk de beloning. Ik kan 5 km lang met een vaart naar beneden duiken, waarbij ik de paar laatste klimmetjes op de koop toe neem.
Dit is maar goed ook, want mijn spieren beginnen tegen te stribbelen en ik merk al zoiets van: “John, bekijk jij het maar met je gefietst, we kappen ermee”.
Dan komt de boulevard. Er is geen wind, het is lekker warm en op het terras van “Opera” wacht de beloning…. KOFFIE!!!!
De rest van de middag bestaat uit luimen in de zon en ’s avonds met Janny en Martin ( Vagebond) naar de Chinees, want zij gaan zondag naar huis.
( za. 28/2) We gaan vandaag op de fiets naar een soort zigeunermarkt. We rijden een stuk langs de provinciale weg, maar dat is in Spanje heel gewoon. De automobilisten houden daar hopelijk voldoende rekening mee.
De markt is een soort rommelmarkt, waar een enorm assortiment aan allerlei tweedehands spullen te koop ligt.
Bij een van de kraampjes liggen zakjes van een soort Turks Fruit, Er staat een schaaltje bij om te proeven. Nieuwsgierig als ik ben, laat ik mij deze kans niet voorbij gaan. Ik proef dus zo'n stukje en even later loop ik te schuimbekken van de zeep.
In een soort marktcafé staat een man geweldige rockmuziek ten gehore te brengen met behulp van elektronica, zijn gitaar, zijn viool en hammond orgel.
Daarna komen er een Spaanse danser en danseres. De oudere heren klappen zich het zweet in de handen, als ze zien, hoe de schaars geklede dame door haar partner alle hoeken van het etablissement, van hoog tot laag te zien krijgt.
Wij fietsen weer terug naar Albir, waar we op een terras bij Anja en Hans ( Vage- bond) gaan zitten. Tegen het einde van de middag zijn we weer op de camping om het laatste uurtje zon mee te pikken.
Vanavond gaan we met Martin en Janny ( Vagebond) naar de uitvoering van een koor bestaande uit expats. Dit is echt een onvergetelijke avond geworden. Het koor bestaat tien jaar en de leden zijn Nederlanders en Engelsen. De dirigent is een bekende Nederlandse koordirigent, die op ons allemaal een overweldigende indruk maakt, hoe hij een koor naar zijn hand weet te zetten en zin deskundigheid en enthousiasme weet over te brengen. Het programma is heel gevarieerd met een afwisseling van een jeugdballet. Zwaar onder de indruk van deze bijzondere avond hebben we met zijn vieren nog wat gedronken en zin we in alle weken nog niet zo laat naar bed gegaan.
( zo. 1/3) Er is wat sluierbewolking, een mooie gelegenheid om naar de markt te lopen. Drie kg. perssinaasappelen voor € 1,- kun je niet laten lopen evenals ander goedkoop fruit en groenten. John loopt daarna dus als een pakezel over de markt. Ik koop ook een zonnebril, die over mijn gewone bril heen gaat. Volgens de Amsterdamse marktkoopman is het polaroid en past het perfect. Als ik er mee loop, blijkt het perfecte passen tegen te vallen en zie ik geen schitterend beeld, maar een beeld met schitteringen. Als ik de bril terug breng, geeft de koopman mij groot gelijk: “Als hij niet bevalt, terugbrengen”.
We bezoeken weer eens een ander terras voor de koffie. We krijgen er een glaasje water en een glaasje chocolade mousse met slagroom bij.
De hitte van de dag laat al behoorlijk van zich spreken en we stappen na de koffie meteen op. Om één uur liggen we languit bij de caravan in een hoog zomerse temperatuur. Onze dag kan niet meer stuk!
( ma.2/3) Vandaag kan ik in telegramstijl afdoen. Zomerse dag ( 24°)! Sandalen, short en polo. Samen met Joke koffie bij Opera aan de boulevard. Luie stoel, zon, zon , zon en aan het einde van de middag toch nog met zijn zessen een wijntje in de caravan, omdat Elzelies en Rob ( Vagebond) morgen naar huis gaan.
( di. 3/3) Het is vandaag weer wandeldag en wel een eenvoudige wandeling door de vallei met amandelbloesem.
Er staan om tien uur veertig man klaar om te wandelen. We rijden eerst met auto’s een half uur naar Xalo ( Galon).
Mijn chauffeur is eenentachtig jaar. Hij is piloot geweest bij de marine, waar hij op voor mij veel onbekende toestellen heeft gevlogen. Hij heeft bevlogen verteld over zijn missies in Nieuwe Guinea, Curaçao en andere landen.
Later is hij gezagvoerder geweest bij diverse burger luchtvaartmaatschappijen.
Naast verhalen over zin interessante leven, kon hij goed slap o-h’en. Daar geef ik bonuspunten voor. Op de camping is het nog steeds een stralende zomerse dag, morgen gaat de temperatuur wat naar beneden, maar dat kunnen we wel hebben.
( wo. 3/3) Die temperatuur naar beneden valt erg mee. We gaan na de koffie op de fiets naar Benidorm. Ik ben mijn plattegrond kwijt, dus eerst naar de toeristen info. Blijkt er in de buurt markt te zijn. Dit kunnen we na een lekkere kop koffie niet overslaan. De markt is groot, maar er staan veel kraampje van hetzelfde.
Er zijn grote kramen, waarop niet had misstaan; “Graaien in de zakken van Max!”
De eigenaren zijn zigeunerachtige types en waar ze de bergen kleding vandaan halen, is mij een groot raadsel.
We fietsen naar de boulevard, waar we na de koffie pizza eten, want het is inmiddels middag. We lopen nog wat naar de punt van het oude centrum, waar we een overzicht hebben over de beide boulevards.
We hebben het idee, dat Benidorm voornamelijk Engels is ingericht met de vele Engelse toeristen, Engelse restaurants en bars.
We vinden dit allemaal prima, want dit alles is massatoerisme en dat is helemaal onze sfeer niet. We gaan maar zo snel mogelijk naar onze vertrouwde stek in Altea.
( do. 5/3) Broertje is vandaag 64 jaar ( ziet er veel jonger uit!). Een welgemeende felicitatie is onze eerste daad. Het is weer een prachtige dag, we beleven weinig, want we genieten van de zon, zon, zon.
Om twee uur is er wel een uitvoering van het campingkoor. Na onze ervaring van zaterdagavond is dit een trieste vertoning. De dirigente denkt wellicht, dat ze Jaap van Zweeden is, maar ze had net zo goed achter op de camping naar de voorbijgangers kunnen gaan zwaaien.
Dit klinkt niet aardig, want hadden zonder gezwaai niet anders geklonken.
Met deze muzikale noot neem ik afscheid van week zes en ga ik in zomerse stemming week zeven tegemoet.