De zevende week in Spanje!

( vr. 6/3) Het is weer tijd voor een trainingsritje op de fiets. Tijdens mijn ontbijt staat Willeke al voor de deur. Zij gaat met Joke naar de markt in Alfas del Pi.
Ik moet eerst voor mijn huishouden zorgen, dus toilet legen en het water met een gieter aanvullen.
Ik heb veel beter weer dan de vorige week, toen ik hetzelfde rondje reed. Nu heb ik wind achter met het klimmen en een lekker zonnetje in de rug. Ik “vlam” alleen, las ik naar beneden ga en dat is dan best fris. Op de boulevard doe ik weer kalm aan. Het fietspad loopt tussen de terrassen door en obers of niets- vermoedende wandelaars rijd je zo voor de sokken.
Het terras avn Opera is vol met lunchende mensen, toch mag ik op de enige vrije stoel bij een oude dame gaan zitten. Ik wil graag de krant lezen, maar deze weduwe is blij, dat ze tegen iemand aan kan kletsen.
Bij de caravan ga ik jus d’orangemaken en in de zon liggen. Joke heeft om vijf uur massage, dan kan ik naar de Lidll.
Zo vliegt er weer een dag om.!
( za. 7/3) Gauw een krant kopen op de fiets, want we willen bij de koffie in de zon de zaterdagkrant lezen. Om drie uur gaan we ons omkleden, om naar Anja en Hans te gaan, die permanent in Altea de Vieilla wonen.
We hebben eerst op het terras in hun schitterende huis met zwembad en uitzicht op de zee geborreld. Om zes uur zijn we naar Calpe gereden. We gaan er vis eten, zoals Hans in Turkije met mij heeft afgesproken.
Het is vrij koud in Calpe en er is voetbal op de televisie, dus het is stil in het vis-restaurant. We nemen op advies van Hans tong en zwaardvis. Ik heb nog nooit zwaardvis gegeten, maar het is lekker mals en wellicht te vergelijken met tonijn, al is de smaak niet hetzelfde.
De tong op mijn bord is gigantisch, ik heb van mijn leven nog niet zo’n grote tong gezien, laat staan gegeten.
We hebben aan het brood met aioli en de hoofdmaaltid meer dan genoeg, waarbij een lekkere kop koffie een prima afsluiting vormt.
We hebben een geweldige avond gehad met deze hartelijke vrienden. Na een warm afscheid gaan Joke en ik naar de camping voor een heerlijk nachtje slapen.
( zo. 8/3) Ik ga eerst op de fiets naar de markt, om groeten te kopen. We drinken koffie in de zon en daarna stappen we op,om naar de vuurtoren te wandelen.
Dit is een leuke wandeling van 2,5 km heen en 2,5 km terug. De wind is fris, het gaat harder waaien en de wind wordt ook kouder. We hebben onderwg wel een mooi uitzicht over Altea en zijn achterland. Thuis gekomen gaat de zon praktisch shcuil achter de wolken, terwil de kille wind blijft. Joke is wezen proefzitten”” achter de caravan, maar we zin toch lekker binnen gaan zitten.
( ma. 9/3) Onze “werkweek” begint met zon en een kille wind. We gaan na de koffie naar Pollop. Anja en Hans kopen hier in een gespecialiseerde winkel hun honing.
Joke heeft zaterdag de naam van de winkel genoteerd, wij gaan dus op stap.
Ik wil meteen met de auto uitvogelen, hoe lang mijn trainingsrondje op de fiets is.
We doen eerst boodschappen in weer een andere hollandse winkel, uiteindelijk zitten we hier toch in een hollandse enclave.
We rijden daarna naar Pollop vanwege de honing en vanwege het oude centrum.
We parkeren de auto en we lopen door de smalle straatjes omhoog. De oude kerk is gesloten, maar er gaat wel een kruiswegstatie omhoog een berg op. Ik kom daar bij een kerkhof, waar ik weinig van begrijp. Er liggen enkele grafstenen, maar er zijn veel lege nissen, waar een kist, of een urn in kan worden geschoven. Er heeft op deze plek vroeger een kerk gestaan, die ooit is gebombardeerd en waar via een bisschoppelik decreet nu een kerhof is.
Joke heeft inmiddels ontdekt, dat ze haar agenda thuis heeft laten liggen, het zoeken naar de juiste winkel is gelik aan het zoeken van een speld in een hooiberg. We hebben de hooiberg wel gevonden en we hebben ook een verkeerde speld gevonden. We moeten nog maar eens terug met betere informatie. We hebben ons de koffie overigens heerlijk laten smaken.
We hebben het rondje verder met de auto afgemaakt en ik kom zo aan bijna 35 km. Met al het klimmen en dalen is dit best een aardig rondje.
We zitten op de camping in de zon en we gaan om vier uur naar voren, want erstaat aangeplakt, dat er spaanse dans is. Dit willen wij wel zien. Het is even zoeken, want we horen geen muziek, maar als we deplek gevonden hebben en de deur wordt geopend, blijkt dat het om spaanse dansles gaat. Ik wilde vluchten en Joke achterlaten, maar deze truc is mislukt, we gaan dus samen terug naar de caravan.
( di. 10/3) Ik sta om 10.00 uur weer in de startblokken met mijn wandelstok en met mijn hoge stappers. Ik kan weer met Kees van 81 jaar meerijden. We rijden bijna drie kwartier tot bij l’Apdet.
Dit is een gehucht, waar je net met een kleine auto tussen de huizen door kunt rijden. De parkeerplaats loopt schuin, ik rol dus vanzelf de auto uit. We hebben vandaag een pittige wandeling met veel stijgen en dalen, maar we lopen door de mooie, stille natuur. Je kunt er echter niet steeds van genieten, want je moet je aandacht houden, waar je loopt, om niet te vallen. We rusten wel driemaal, waarbij we de inwendige mens niet vergeten.
Bij terugkomst is Kees helemaal gesloopt, terwil ik aan dit soort tochten schijn te wennen.
( wo. 11/3) Ik ga op de fiets naar Benidorm, om te onderzoeken, waar ik de zigeunermarkt kan vinden. Dit moet iets bijzonders zijn, al hoewel het ergens in een uithoek ligt. Met plattegrond in de hand en tientallen straten verder ben ik nog weinig opgechoten en terwijl ik bijtijds thuis moet zijn, denk ik: “bekijk het maar met je zigeunermarkt” en ben ik terug naar huis gegaan. De markt ligt wel vlak bij de tram- /treinhalte, dus dan ooit maar eens zo!
We eten om twee uur overheerlijke salade bij Opera met Willeke en Jos. Zij gaan ook komende week naar Nederland. Zo komen wij de middag door met heerlijk eten en een goed gesprek.
We kunnen tot zes uur buiten zitten en er hoeft niet meer te worden gekookt. We hebben dus een lange avond.
( do. 12/3) het is vandaag een echte hoog zomerse dag met nauweliks wind. Ik ga vandaag mijn rondje fietsen, omdat morgen mijn jongtse broer Jos met zijn vrouw Jolanda voor een week in het nabijgelegen hotel komen logeren.
Ik heb wel last van mijn bovenbenen, waarschijnlijk door het wandelen, maar geen flauwekul pappie, fietsen!
Mijn traktatie is het terras van Opera, waar ik mijn opzet zonnebril heb laten liggen, maar daar kom ik morgen pas achter.
Zo gaan we de laatste week in van ons verblijf in Spanje.