Even naar huis.

Alles gaat hier zijn gangetje na het laatste bericht. Joke huurt een wasmachine,
om de grote stukken te wassen. De zon droogt alles en ’s avonds ligt alles weer netjes opgevouwen in de kastjes.
Joke heeft vanmorgen een heerlijke massage gehad. ( niet van mij, maar van een Spaanse masseuse)
We zijn eergisteren naar Denia gereden, om te kijken, of we weer iets in de uitverkoop kunnen scoren. Dit is niets geworden. De uitverkoop was niets voor ons en Denia zelf hoeven wij ook niet meer.
Gisteren hebben we nog een laatste poging gewaagd in het grote winkelcentrum “La Marina” en al hoewel de meeste kledingzaken op jongelui zijn ingericht, zijn we toch aardig geslaagd.
Morgen wordt het een bijzondere dag. De wekker gaat om half zeven en om kwart over zeven worden we naar het vliegveld in Alicante gebracht. We verheugen ons erop, om het thuisfront te zien, maar we huiveren een beetje voor de weersomstandigheden.
Het is vandaag dan wel wat bewolkt, maarde temperatuur is niet verkeerd. Morgen zal het op Schiphol tegen het vriespunt zijn en dat is toch andere koek.
Ik zie me in gedachten zondag ook al op de tribune zitten bij de voetbalwedstrijd ADO – AJAX.
Ik weet het nu al, het worden koude tenen, koude handen, een koud gezicht en een onbehaaglijk gevoel, als ADO verliest.
De rest van de week zal vanzelf wel vollopen met afspraken, maar het hoogtepunt voor ons blijft toch het weerzien van de kleinkinderen.
We hopen morgen de drie kinderen van Manita al van school te kunnen halen en zaterdag gaan we naar het voetbal kijken van Joel, de zoon van Remy. Het wordt dus uitgebreid knuffelen!
Zondag 24 januari is het hoogtepunt van ons verblijf, Simone en Fleur ( kinderen van Manita) worden tien jaar. Het wordt een dag van extra vreugde en dankbaarheid, om dit mee te mogen maken.
Ik meld me weer, als we in Spanje terug zijn en tot dan:"De hartelijke groeten."