Van de Auvergne naar de Tarn

Maandag 19 januari:
Wat hebben we weer lekker geslapen en wat is het koud buiten. Op de auto ligt een laagje ijs, maar de kachel maakt veel goed.
Ik ben net aangekleed en geheel buiten verwachting hoor ik: “Klop, klop, klop” op de deur. Vóór mij staat de baas van de camping, die verontwaardigd/ boos vraagt, wat ik met twee stekkers in de stroompaal moet. Hij eist uitleg.
Ik steek geheel onvoorbereid maar van wal met; “Nieuwe caravan, veranderingen in de elektriciteit aangebracht door de vorige eigenaar, weet niet hoe alles werkt, experiment, maar de tweede stekker doet niets, want als je hem eruit haalt blijft alles gewoon functioneren.” “Kom maar kijken, de ampèremeter slaat niet uit”. De man reageert verder niet, maar hij neemt mij kwalijk, dat ik het niet gemeld heb en boos haalt hij de stekker uit de paal en gaat weg.
Dit is toch even schrikken, ik voel me betrapt, terwijl er geen opzet is, om illegaal stroom af te tappen.
We hebben verder alle ruimte bij het vertrek, dat verloopt dus nu eens probleemloos.
Ik vertrek toch met een beetje lullig gevoel en we gaan met mooi weer op zoek naar een benzinepomp.
Er is dichtbij een Intermaché, waar de benzine goedkoop is.
De pomp is gemakkelijk te bereiken en de benzine is snel getankt.
Nu zit er bij de pomp een deksel in het asfalt met een grote stalen schuif erop, die weer is afgesloten met een groot hangslot.
Je raadt het al, bij het wegrijden komt het wiel van de caravan tegen het hangslot en een aardige fransman gilt, dat mijn band naar de knoppen gaat, als ik er overheen probeer te rijden.
Ik stap uit en bekijk de situatie. Ik rijd een stukje achteruit, haal twee “bananen” ( schuin omhoog lopende blokken) uit de auto en leg die voor het slot.
Het eroverheen rijden gaat nu prima. Bedankt Fransman!
Ik moet bij het wegrijden toch nog een scherpe bocht naar links maken, om een muurtje te mijden.
Dit lukt met passen en meten.
Dan……. Een hevig gegil van Joke: “Stop, stop!!!!” Ik schrik me te pletter, stap uit en ga gauw kijken, wat er aan de hand is.
Nu blijkt, dat ik met het uitzwaaien met de achterkant van de caravan de beschermingsbuis van de benzinepomp heb geraakt. De caravan staat er stijf tegenaan. Ik ben meteen doodziek! Ik wil zuinig zijn op mijn mooie spullen en na drie dagen heb ik al schade .
De vriendelijke Fransman komt toegesneld om te helpen. Voor- of achteruit rijden met de auto maakt alleen maar meer schade.
We hebben de caravan losgekoppeld en met de hand terug geduwd.
Ik wil nu nog eens goed kijken, wat voor schade ik heb aangericht en het geluk blijkt maar weer eens met de dommen. Totaal geen schade aan de caravan!!!
Ik heb een paar diepe zuchten geslaakt en het engeltje op mijn schouder hartelijk bedankt. Ik ben uiteraard ook de hulpvaardige Fransman niet vergeten te bedanken voor zijn hulp.
We kunnen dus weg met mooi weer, een volle tank en rust in onze donder.
De weg is behoorlijk heuvelachtig en van tijd tot tijd gebruik ik de lage gearing van de auto, om de vaart erin te houden.
We komen aan het einde van de middag aan op de camping aan de Tarn. We kennen de camping, de ingang ligt hoog en er loopt een vrij steil pad met een scherpe draai erin naar de plekken beneden.
Naar beneden gaan is geen probleem. We hebben hier echter al eerder hachelijke toeren met de caravan uitgehaald, dus een beetje spannend wordt het wel. We zijn echter wel wat gewend. We lijken de enige bezoekers en er zijn paaltjes genoeg, om stroom af te tappen.
We hebben een rustige avond en we gaan met een goed gevoel weer vroeg naar bed.